Week 5: Constructie, Galungan en het officiële afscheid

maandag 3 april

Vandaag begint mijn laatste vrijwilligersweek. Omdat er deze week een schoolvakantie is, doe ik deze week constructie. Dit is pas in de middag, dus ben ik dit keer in de ochtend vrij. Die vul ik met het plannen van mijn reis die dit weekend begint. Zondag vertrek ik naar Lombok, waar ik ongeveer twee weken wil verblijven.

In de middag is het dan tijd voor ons constructieproject. We gaan een basisschool renoveren. Dit betekent blijkbaar alle klaslokalen met de hand schuren en vervolgens verven. Vandaag schuren we twee klaslokalen en brengen we in een lokaal al de eerste verflaag aan. Het is ontzettend zwaar. Vooral in deze benauwde warmte. Gelukkig is er deze middag ook nog een lichtpuntje; de directrice komt ons pisang goreng (gefrituurde banaan) brengen. Jammie!

's Avonds is iedereen gesloopt en spelen we slechts een paar potjes van ons favoriete kaartspel voordat iedereen op tijd naar bed gaat.

Dinsdag 4 april

Vandaag is de tweede dag in constructie en gaat onze nieuwste vrijwilligster mee. Dit is een Amerikaanse vrouw in de 70 en we zijn erg benieuwd of zij dit zware werk aan kan. Met name omdat Pia, Zac en ik alle drie spierpijn voelen van gisteren. Tijdens het werken blijkt dat Ann alleen de lage stukken kan doen. Wat betekent dat wij continu alle hoge stukken moeten schuren en verven, iets wat mijn armen nu heel zwaar vinden. Dat zal nog leukere spierpijn worden morgen! Vervelend is ook dat we geen mond- en oogbescherming hebben gekregen. Als je de hele tijd in de hoogte werkt, zit je dan ook al snel volledig onder het stof en de verf.

Tijdens het eten schijnt het zonnetje nog steeds, dus besluiten Pia, Zac en ik na het eten naar het strand te gaan voor de zonsondergang. Helaas zijn er iets te veel wolken, maar alsnog een mooi uitzicht. Daarna leer ik van Pia en Zac een nieuw kaartspel: Asshole/president. Alleen maar King of Hearts kan ook zo saai worden ????

Woensdag 5 april

Vandaag staan we vroeg op om een ceremonie bij te wonen in de familietempel van onze kokkin Komang. Het is Galungan, het begin van een tiendaagse ceremonie die elk half jaar plaatsvindt. Vandaag begint het gevecht tussen Dharma (goed) en Adharma (kwaad). Over tien dagen is het Kuningan, dan is het gevecht beëindigd en gewonnen door Dharma. De hele familie is bijeen en iedereen ziet er prachtig uit in zijn traditionele kleding. Zelf ben ik ook gekleed in mijn sarong en heb ik mijn schouders bedekt en haren opgestoken, zoals dat hoort bij deze ceremonies. Overal staan offers voor de goden. Dit keer geen bloemenoffers, maar grote fruitschalen. Het bidden zelf is ook een hele ervaring. Via Komang fluistert Lisa ons telkens in wat we moeten doen. We bidden drie keer met bloemen tussen onze handen, die we elke keer na afloop achter ons oor of in ons haar. Aan het eind wordt iedereen door de priester gezegend met heilig water. Ieder krijgt vier keer water in zijn handen. Drie keer drinkt men dit en de laatste keer gooi je het over je hoofd. Na afloop oefenen we om de fruitofferingen op onze hoofden te dragen. Dit is ontzettend zwaar, maar lukt me toch aardig!

In de middag is constructie gelukkig een stuk minder zwaar. We hoeven alleen te verven en moeten weer op tijd terug zijn. Vanwege de ceremonie is onze kokkin vrij en zijn het de coördinatoren die voor ons koken. 's Avonds doen we weer lekker rustig aan.

Donderdag 6 april

Als ik vanochtend opsta is Zac al weg, hij gaat de komende drie dagen een duikcursus doen om zijn Padi te behalen. Ik heb getwijfeld met hem mee te gaan, maar vind het toch te veel geld. En ga liever leren surfen in Lombok! 's Ochtends ga ik met Pia en Ann naar het centrum van Lovina. Helaas zijn veel winkels dicht. Ik denk vanwege de tiendaagse ceremonie en de vele regen van vanochtend.

Als we ons na de lunch omkleden voor constructie, regent het zo hard dat Pia en ik onze kamer niet durven te verlaten. Op het moment dat we moeten vertrekken, regent het een stuk minder en kunnen we snel naar de auto toe. We gaan vandaag verder met het schuren van het laatste lokaal. Gelukkig hebben we vanochtend mondkapjes gekregen, wat weer iets kan helpen bij al het schuren. We verven daarna nog de buitenkant en ik eindig samen met Pia onder de verf. Hoe stom en zwaar de renovatie soms ook is, het heeft wel voor een leuke vriendschap tussen mij en Pia gezorgd.

Vandaag is het donderdag wat betekent dat ons avondeten weer een feestmaal is en dat we iedereen welkom heten of afscheid nemen. Helaas hoor ik dit keer bij de groep die weggaat. Samen met Zac hou ik nog een speech over alles wat we de afgelopen 5 weken hebben gedaan en geleerd. Dat doet mij toch weer beseffen hoe een bijzondere tijd ik hier in Lovina heb gehad! Na het eten regel ik met mijn taxi-chauffeur mijn reis naar Lombok, waar ik volgende week Eline ga opzoeken, een vriendin van het DeLaMar-theater. Daar kijk ik al erg naar uit!

Vrijdag 7 april

Ik ben vannacht wakker geworden van de harde regen en als ik vanochtend mijn kamer uit kom, regent het nog steeds. Dat belooft weer wat voor vandaag... Ik moet mij in de ochtend vermaken met mijn boek: Zac is weer duiken en Pia pakt haar tas in omdat zij vanavond vertrekt. Gelukkig is het vandaag ook de laatste dag constructie! Als we aankomen bij de school, zien we dat een man alle gaten in de muren aan het opvullen is. Hartstikke goed dat ze dat doen, maar hadden ze dat niet eerder kunnen doen? Nu moeten alle muren opnieuw geverfd worden... Het maakt Pia en mij best pissig, maar goed het is na vandaag niet meer onze zorg! We geven een lokaal nog twee verflagen en zijn dan klaar. We laten de school echt als een bende achter! De school had geen ladders gegeven en geen plastic om alle meubels af te dekken. Dus hebben we de tafels gebruikt om in de hoogte te kunnen werken en zitten álle meubels nu onder het stof en verder. Succes met opruimen!

Na het eten moeten we Pia gedag zeggen en opeens besef ik mij heel goed dag ik morgen aan de beurt ben! Daar heb ik nog helemaal geen zin in, dus geniet nu nog even goed van alle leuke vriendschappen hier met een paar kaartspelletjes.

Zaterdag 8 april

Het is erg stil vanochtend. Naast mij zijn alleen Zac en Ann er nog, maar die zijn allebei weg vandaag. Ik breng mijn dag door met het inpakken van mijn backpack en het verder uitstippelen van mijn reis in Lombok. Ook ga ik verder met het uitzoeken van mijn foto's op mijn camera, ik zit ondertussen al op de 1500 foto's! Ik had gehoopt dat het vandaag lekker weer zou zijn, zodat ik naar het zwembad kon. Maar helaas is het erg bewolkt en regent het ook een aantal keer.

's Avonds ga ik met Zac, Lisa en Yani pizza eten bij Kantine 21. De laatste uren zijn toch echt aangebroken. Terwijl we wachten op onze pizza's spelen we nog een paar laatste kaartspelletjes. Ik denk dat dat toch echt wel de rode draad is geweest door de laatste weken. Waar we ook waren, we hebben altijd kaartspelletjes gespeeld.

Om 20.00 uur zijn we weer terug bij de compound. Ik pak mijn spullen en moet iedereen gedag zeggen. Ik ben er klaar voor om deze plek te verlaten, maar niet om de mensen gedag te zeggen. Ik heb vijf weken doorgebracht met Lisa, Zac en Yani en zal ze zeker weten missen!

Rond 22.00 uur kom ik aan in mijn hostel in Amed. Hier slaap ik een nacht en pak ik morgen de fastboat naar Lombok, naar Eline!

Zondag 9 april

Ik heb niet heel fijn geslapen, gezien er iemand naast mij lag die ontzettend hard snurkte. Maar ergens hoort dat er ook wel weer bij. Ik ben alweer vroeg wakker en om 8.30 uur word ik opgehaald om de boot naar Lombok te pakken. Na een prima bootreis van 2 uur kom ik rond 11.30 uur aan in Bangsal, Lombok. Daar word ik door een vriend van Eline opgehaald, die mij in 2 uur naar Kuta rijdt. Het is ontzettend leuk om Eline weer te zien! Maar ook heel raar om zo ver van huis een bekende tegen te komen. We brengen de rest van de dag door met bijkletsen en ze stelt mij aan iedereen voor. Zij is hier bij haar vriend Bul, die hier woont en surfinstructeur is. We regelen meteen dat hij mij morgen (op mijn verjaardag!) mijn eerste surfers gaat geven.

Nadat we wat hebben gegeten en een drankje hebben gedaan bij een bar, gaan we terug naar de villa waar Eline al drie maanden verblijft en ik ook een kamer heb gehuurd. We zijn beiden best moe en van plan op tijd naar bed te gaan. Uiteindelijk zijn we zolang aan het kletsen, dat het opeens al 0.00 uur is en dus 10 april. Ik ben jarig! ???? In Nederland is er ook rekening gehouden met het tijdsverschil en ontvang ik al enkele felicitaties.

Het was een rare week. Mijn laatste week in Lovina, maar wel in een ander project en met veel minder mensen dan ik de afgelopen weken gewend ben. Desondanks was het ook een goede week! Ik zal Lovina zekere missen, maar ga daar ook weg met ontzettend veel leuke herinneringen en ervaringen. Nu is het tijd voor het tweede deel van mijn verblijf in Indonesië: rondreizen! De komende week verblijf ik bij Eline in Kuta, Lombok. Met name om met haar tijd rond te brengen en om te leren surfen.

Voor nu een, eindelijk weer, zonnige groet vanuit Kuta!

Liefs, van de nu 23-jarige Lieke!

Week 4: Ogoh Ogoh, Nyepi en afscheid

Maandag 27 maart

Vandaag ben ik nog steeds in Uluwatu. Vanwege de feestdag morgen zijn we tot en met woensdag vrij. Als ik wakker word regent het. Zodra de regen over is besluiten Savannah en ik de omgeving te voet te verkennen, het is namelijk niet echt strand weer. We lopen een flink stuk en wanneer we weer terug willen lopen gaat het weer flink regenen. Zo erg dat we besluiten een taxi te regelen om ons naar het hostel te brengen.

's Middags klaart het op en besluiten we een scooter te huren. Best spannend, gezien we beiden nog nooit gereden hebben! Maar het is een stuk gemakkelijker en goedkoper voor onze middagplannen. We willen namelijk wat andere stranden zien, een tempel bezoeken en naar de Ogoh Ogoh, een ceremonie voor het Balinese nieuwjaar. Twee Braziliaanse jongens in onze kamer blijken hetzelfde plan te hebben. Samen trekken we er op uit. Helaas kunnen we de tempel niet zien, deze is al vroeg gesloten i.v.m. de ceremonies. Het is een hele belevenis om deze ceremonie mee te maken!

Morgen is het Nyepi (Day of Silence), het Balinese nieuwjaar. Op deze dag wordt er geen geluid gemaakt en mag je geen stroom of licht gebruiken. De Balinezen geloven dat er op die dag kwade geesten over het eiland vliegen. Door geen geluid of licht te maken, zullen de kwade geesten Bali niet vinden. Vandaag, de dag voor Nyepi vieren zij Ogoh Ogoh. Dit is een ceremonie waar elk dorp/gemeenschap een groot beeld heeft (een Ogoh Ogoh) waarmee zij de boze geesten verdrijven die ín je lichaam zitten. Elk dorp/gemeenschap loopt in een optocht met de Ogoh Ogoh. Hierbij wordt ook veel geluid gemaakt, omdat ze morgen de hele dag stil moeten zijn. En dat geluid heb ik geweten. Ik vond het zelf best eng klinken, dat het mij verbaasde dat alle kleine kinderen zo rustig bleven. Als ik dit als klein kind had meegemaakt, was ik zeker weten huilend weggerend. Het geluid maakt alles wel nog indrukwekkender. De Ogoh Ogoh's zijn gigantisch en ontzettend mooi gemaakt (van papier-maché). In de afgelopen dagen heb ik er al een aantal in de maak langs de weg gezien. In min fotoalbum kun je een paar foto's zien! Wat ook heel mooi was om te zien, was de bevolking die allemaal in hun feestelijke kleding rondliep. Allemaal zo prachtig!

Na een uur rijden we weer terug om de zonsondergang te kunnen zien. Als we 's avonds wat gaan eten ontmoeten we 6 Amerikaanse jongens. Er is weinig plek en ze vragen of wij onze tafel met hen willen delen. Dit voelt echt als reizen; tijdens het eten spontaan met onbekenden zijn en daarna ieder weer zijn eigen weg.

Dinsdag 28 maart - NYEPI

Vandaag is het Nyepi. Wat het allemaal inhoudt heb ik al uitgelegd. Een ander belangrijk ding vandaag is dat we de straat niet op mogen. Dit betekent dat Savannah en ik onze hele dag bij ons hostel doorbrengen. Gelukkig schijnt de zon en hebben we een zwembad. Het is dus een prima, luie dag. Als wij ons eten bestellen rond 17.45 uur, is het nog maar de vraag of het gaat lukken. Rond 18.30 uur gaat de zon onder en zal het dus overal donker zijn. Terwijl de twee vrouwen in de keuken nog druk bezig zijn met koken, wordt het buiten steeds donkerder. Uiteindelijk komen er twee mannen langs om alle kleine gaatjes van de keuken dicht te maken, zodat van buitenaf niet te zien is dat er licht wordt gebruikt. Wel krijgen we alsnog de boodschap op te schieten. Als de politie ontdekt dat er licht wordt gebruikt, wordt iedereen in het hostel opgepakt om de rest van Nyepi door te brengen in het politiebureau. Gelukkig is het allemaal goed gegaan!

Doordat het donker is kunnen we 's avonds niet veel doen. Gelukkig heb ik mijn e-reader, waardoor ik ook kan lezen nu het donker is. Maar dat is niet het enige waarmee ik mijn avond vul. Want dat het op heel Bali donker is, heeft een groot voordeel: er is een prachtige sterrenhemel! Ik installeer me in een zitzak en geniet!

Woensdag 29 maart

We staan vandaag vroeg op. Om 8.30 uur komt onze taxi om ons naar Kuta te brengen, vanaf daar pakken we de bus terug naar Lovina. Onderweg naar Kuta zien we veel Ogoh-Ogoh's langs de weg. De meesten zijn onthoofd. Later zullen de beelden verbrand worden om alle boze geesten te verwijderen. Het is een prima rit en even na 14.00 uur zijn we weer 'thuis'. In de bus hebben we alvast twee nieuwe vrijwilligers ontmoet die ons team komen versterken: Pia (Mexicaans) en Selina (Duits). Terug bij de compound zijn er weinig mensen, wij zijn de eerste die terugkomen van het lange weekend. Maar dat betekent nog niet dat het rustig is! Op het strand 20 meter bij ons huis vandaan, is er een soort braderie vanwege het nieuwe jaar. We besluiten samen even een kijkje te nemen. Er wordt harde muziek gedraaid, eten en kleding verkocht en je kan overal gokken.

De rest van de dag delen we met elkaar onze verhalen van het weekend, bereid ik mijn lessen voor de volgende dag voor en maak ik alweer nieuwe plannen voor het komende weekend. Dit keer ga ik naar Ubud met Zac, Thibaud en Audrey.

Donderdag 30 maart

Ik heb vandaag een super klein groepje in de kindergarten: 8 kinderen! Waarschijnlijk hebben de meesten nog een extra ceremonie vandaag. Daar krijg je hier heel gemakkelijk vrij voor. Het is een heerlijke dag vandaag met zo een klein groepje. Toch hoop ik wel dat er morgen meer kinderen zijn, want dan is het alweer mijn laatste dag bij de kindergarten! Vanwege een halfjaarlijkse ceremonie zijn de kinderen volgende week en de week daarop vrij.

's Avonds is het alweer tijd voor onze wekelijkse dinnerparty waarin we iedereen welkom heten en gedag zeggen. Deze week moeten we helaas een hoop vrijwilligers gedag zeggen. Om deze laatste donderdag samen goed door te brengen gaan we na het eten met zijn allen wat drankjes doen in het centrum.

Vrijdag 31 maart

Het is vandaag mijn laatste dag als vrijwilliger bij de kindergarten. Om afscheid te nemen heb ik zelf een soort diploma gemaakt om aan alle kinderen te laten weten dat ik trots op ze ben. Ze waren ontzettend lief en deden altijd hun best om nieuwe Engelse woordjes te leren. We kleuren onze diploma, spelen wat spelletjes en maken een groepsfoto. Dan is het tijd om gedag te zeggen! Op het schoolplein maken we nog een groepsfoto met alle leerkrachten en vrijwilligers samen. En o, wat willen de kinderen toch graag bij ons op de foto, haha!

's Middags geniet ik lekker van het zonnetje en pak ik mijn tas in. Nadat we na het eten afscheid hebben genomen van iedereen, vertrek ik met Zac, Thibaud en Audrey naar Ubud. Na een autorit van 2.5 uur komen we aan. Het hotel is prachtig, maar ook heel groot. Niet iets waar ik normaal zelf heen zou gaan. Nadat we ons op onze kamers geïnstalleerd hebben, gaan we in onze straat opzoek naar een bar om wat te drinken.

Zaterdag 1 april

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijtbuffet met westers ontbijt (lees: croissantjes, boter, muesli, pannenkoeken). We zijn alle vier meteen helemaal happy! Na het ontbijt regelen we meteen scooters voor vandaag en morgen. De dag brengen we door met winkelen. Of eigenlijk vooral winkelen voor de anderen en alleen maar kijken voor mij. Ik wil namelijk nog geen souvenirs kopen, omdat ik die ander nog 8 weken moet mee sjouwen. En ik wil mijn geld niet te makkelijke uitgeven aan kleding, aangezien er hier in Indonesië genoeg te zien/doen is waar ik liever mijn geld uitgeef! Toch is het leuk om hier rond te lopen en het centrum van Ubud te zien. Er zijn hier zoveel meer toeristen dan in Lovina. We proberen ons in te beelden hoe het zou zijn om hier ons vrijwilligerswerk te doen; Ubud is de andere locatie in Bali. En komen al snel tot de conclusie dat we blij zijn met Lovina. Het is zo'n kleine, rustige plek waardoor we ons een grote familie voelen.

's Avonds besluiten we spontaan naar een Balinees dansoptreden te gaan. Dit is heel indrukkenwekkend. Ze dansen hier heel anders dan wij dat doen. Het lichaam is voornamelijk stil en de armen en het hoofd bewegen het meest (Ja mam, ik zie jou nu meteen je hoofd bewegen ????). Maar ze gebruiken ook een heel nieuw lichaamsdeel om mee te dansen: hun ogen. Als me er te lang naar kijkt ziet het er, i.c.m. de make-up best griezelig uit.

Vlak voor het einde glippen we al weg om te gaan eten. Thibaud en Audrey weten een lokale warung, waar je lekker en goedkoop Indonesisch kan eten. Daar blijken zij helemaal gelijk in te hebben! Na het eten gaan we met de scooters naar The melting pot. Een saloon waar je kan tafeltennissen, tafelvoetballen, poolen én je vlag signeren! We doen het allemaal en hebben een heerlijke avond met elkaar.

Zondag 2 april

Nadat we weer hebben genoten van ons heerlijke (westerse) ontbijt, gaan we met onze scooters op avontuur. We gaan vandaag twee watervallen bezoeken. De eerste is heel mooi en we zijn op een ander stel na, de enige bezoekers. We kunnen dus goed van dit mooie natuurverschijnsel genieten vanuit het water en wat foto's nemen. Na een uur gaan we door naar de volgende waterval, het begint namelijk een stuk drukker te worden. Bij de volgende waterval is het al meteen duidelijk dat het hier veel drukker zal zijn, het is allemaal veel toeristischer. En al snel begrijpen we waarom: deze waterval is gigantisch! En ook ontzettend prachtig. We klimmen via de zijkant omhoog, om alles van bovenaf te kunnen zien. Als we weer beneden zijn gaan de anderen het water in. Ik heb veel last van mijn enkel van het lopen over de rotsen en besluit aan de kant te blijven.

Rond 15.00 uur zijn we weer terug in het hotel. We gaan nog even naar het centrum en eten wat. Rond 20.00 uur worden Zac en ik door onze taxi opgehaald om terug te gaan naar Lovina. Als we even daarvoor van het restaurant naar ons hotel terug willen gaan, regent het gigantisch hard. En voor het eerst heb ik mijn poncho bij me en ik ben ontzettend gelukkig haha. Terwijl de anderen zeiknat worden van 1 minuut door de stromende regen, ben ik lekker droog. Oké, op mijn voeten na dan... Dan is het toch echt tijd om Thibaud en Audrey na 4 weken gedag te zeggen. Het zal heel raar zijn om zonder hen 'thuis te komen'. Audrey en ik zijn vier weken lang kamergenoten geweest, daar raak je toch wel gehecht aan!

De taxirit terug verloopt voorspoedig. Als we weer terug zijn staat Lisa ons al op te wachten om kort bij te kletsen over het weekend. Morgen begint mijn laatste week hier. Helaas niet bij de kindergarten vanwege de vakantie, maar bij constructie. We gaan een basisschool opknappen. Ik ben benieuwd!

Het was een rare, maar bijzondere week. Door de nationale feestdagen heb ik deze week maar twee dagen lesgegeven. De week vloog hierdoor om! Het was een hele ervaring om de Ogoh-Ogoh en Nyepi mee te maken. Dit zal ik zeker nooit vergeten! Deze laatste week zal raar zijn. We zijn nog maar met vier vrijwilligers over. Waarvan Zac de enige is waar ik tegelijk mee ben gestart. Maar we zullen het ongetwijfeld weer een leuke week maken!

Liefs vanuit Lovina, Bali

XOXO Lieke

Week 3: Spelletjes, wolken en een aardbeving

Maandag 20 maart

Deze week mogen we de kinderen in de kindergarten niks nieuws leren. Dit is alle scholen opgelegd vanuit de overheid, waarom is mij nog altijd niet duidelijk. De hele week zullen de leerkrachten spelletjes met de kinderen spelen en krijgen wij telkens een half uur lestijd. Vandaag hebben wij wel de hele dag de tijd om ons eigen programma te doen. Dat betekent dus anderhalf uur alles herhalen van de vorige week.

Terug bij de compound leer ik alle nieuwe vrijwilligers kennen, het zijn er een hoop! Drie Amerikaanse meiden, twee Duitse meiden, een Nederlands meisje en een Zwitserse vrouw. We zijn deze week dus met zijn 14 vrijwilligers, dat is een stuk drukker! De rest van de dag ben ik bezig met mijn lesvoorbereidingen en het schrijven van mijn blog. Ook zit ik weer de hele dag met mijn voet omhoog. Ik voel toch weer veel druk op mijn enkel. Alleen weet ik niet of dit komt doordat ik afgelopen weekend half er op heb gelopen, of doordat mijn pijnstillers klaar zijn.

's Avonds proberen we plannen te maken voor het komende weekend. We hebben dan een extra lang weekend, vanwege Nyepi (silent day) en het Balinese nieuw jaar. Hier later meer over! Hierom gaan veel vrijwilligers naar Java of Lombok dit weekend. Gelukkig vind ik een groepje dat op Bali wil blijven, want ik ben wel erg benieuwd naar deze feestdagen!

Dinsdag 21 maart

Alle kinderen op de kindergarten krijgen vandaag een kleurplaten voor een kleurwedstrijd. Grappig om te zien, want het lijkt alsof sommigen opeens veel meer hun best doen dan anders! Met deze kleurplaten wordt de hele ochtend gevuld. Dit betekent dat ik zelf niet veel kan doen. In Nederland zou ik met de kinderen kletsen tijdens het kleuren, maar door de taalbarrière lukt dat hier niet. Dat vind ik toch wel jammer, want nu verveel ik mij een beetje. Dan blijkt er een beetje miscommunicatie te zijn. We moeten van 8.45-9.15 lesgeven en dan is de school om 9.30 uur afgelopen, vanwege een vergadering. Best vervelend dat dit zo laat pas naar ons gecommuniceerd wordt, maar gelukkig ben ik wat gewend vanuit Nederland. Dus hup het programma omgooien en daarna weer op tijd naar huis.

Begin van de middag begint het keihard te regen en het houdt niet op tot het begin van de avond. We kunnen dus geen kant op... Dan maar een beetje oefenen met lopen op twee benen/voeten. Dat gaat goed, maar voelt ook wel erg onwennig! Hopelijk heb ik er morgen geen last van.

's Avonds proberen we onze plannen voor het weekend wat concreter te maken. We besluiten met Savannah, Albin en Jutta naar Canggu te gaan tot en met zondag. Op zaterdag zullen we Jutta gedag zeggen. En daarna doorreizen naar Uluwatu, waar we afscheid zullen nemen van Albin, maar ook Nyepi zullen doorbrengen. Hostels moeten we de volgende dag maar uitzoeken.

Woensdag 22 maart

Als ik vandaag naar het ontbijt loop, maak ik mijn eerste aardbeving mee! Gelukkig is het hier niks ernstigs, aangezien we ver van het epicentrum af zitten. Toch is er wel enige beweging te voelen. Op de kindergarten wordt vanochtend een nieuw spelletje gespeeld: kroepoek happen! Heel grappig om te zien, vooral omdat sommige kinderen niet snappen wat de bedoeling is. Ik vraag mij erg af of dit is afgeleid van het oerhollandse koekhappen of dat dit een losstaande traditie is. Mijn taak is eigenlijk vooral toekijken en ik vermaak mezelf door foto's te maken en met de kinderen te spelen.

Vandaag besluit ik naar de supermarkt te lopen, daar ben ik ondertussen ook al een week niet meer geweest. En het gaat goed! Vanochtend bij de kindergarten had ik nog een kruk mee, maar nu niet. Ik word er meteen blij van. Heerlijk om weer mobieler te zijn.

De rest van de dag wordt gevuld met het zoeken naar hostels voor Canggu en Uluwatu en natuurlijk ons favoriete kaartspelletjes King of Hearts. Met Savannah bedenk ik een activiteiten voor morgenmiddag, omdat de dagen wel erg lang duren als we vanaf 10.00 uur vrij zijn. Lisa geeft ons de tip met de taxi naar een tempel en rijstvelden te gaan, we leggen dit dan ook meteen vast!

Het plan was vanavond op tijd in mijn bed te gaan liggen, maar rond 21.00 uur begint het te stortregenen, inclusief onweer. Helaas ligt mijn regenjas in mijn backpack... Het is toch nog een paar meter naar mijn kamer toe en met mijn enkel vertrouw ik het nog niet om te rennen. Dus ik wacht totdat het minder wordt. Na drie kwartier durf ik het aan en kan ik door de modder naar mijn kamer toe.

Donderdag 23 maart

Tijd voor het volgende spelletje in de kindergarten! De kinderen gaan een ballonnenrace doen: met een ballon tussen je benen zo snel mogelijk heen en weer lopen. Het zorgt voor hilarische taferelen en het lijkt alsof de leerkrachten meer plezier hebben dan de kinderen zelf. Als we de plannen van morgen vertellen worden de kinderen helemaal enthousiast: we gaan naar het strand!

Als we terug komen van kindergarten pakken Savannah en ik snel onze spullen en dan is het tijd voor onze daytrip! We hebben ontzettend veel geluk met onze chauffeur, want hij vertelt ons meteen dat hij genoeg dingen heeft om ons te laten zien. De eerste stop is in zijn tuin, waar hij verschillende fruit- en groentesoepen verkoopt. Het ziet er gaaf uit! Daarna vervolgen we onze weg door de bergen. Respect voor deze chauffeur! De wegen zijn ontzettend stijl met veel scherpe bochten, waarin je het tegemoetkomende verkeer niet kan zijn. Gelukkig is het niet druk op de wegen en bereiken we veilig onze volgende stop: een prachtig uitzicht over de twinlake. Om te weten hoe alles er vandaag uitziet, moet je echt even de foto's bekijken! Er waren zoveel mooie dingen! De volgende stop is de Ulun Danu Beratan tempel. Het is een mooie tempel, maar minder indrukwekkend dan ik had verwacht na alle verhalen. Onze chauffeur geeft ons een rondleiding. Hij vertelt ook dat het erg druk is, omdat veel mensen hun ziel komen reinigen voor het nieuwe jaar. Ik voel mij als toerist toch iets bezwaard; mensen zijn hier heel serieus aan het bidden en ik kom alleen maar langs om wat foto's te maken.

Onderweg naar de volgende stop komen we langs prachtige familietempels! (Elke familie woont bij elkaar op een erf, compound, en heeft daar zijn eigen tempel) Aan de tempels is te zien dat de mensen hier welgesteld zijn. Daarna gaan we opeens over in een gebied met enkel rijstvelden, de zogenoemde terrasrijstvelden. Bij de grootste stoppen we en gaan Savannah en ik door de rijstvelden wandelen. Het is een soort vallei met allemaal rijstveld 'terrassen'. De vorm is prachtig, maar de groene kleur maakt alles nóg mooier. Ik kan hier eeuwen naar blijven staren! Gelukkig hoeven we na onze wandeling niet meteen gedag te zeggen, gezien we gaan lunchen met uitzicht op deze rijstvelden.

Er is volgens onze chauffeur nog genoeg te zien, maar we besluiten toch maar terug te gaan. De chauffeur haalt ons over om nog een keer te stoppen: weer in zijn tuin. Dit keer krijgen we verschillende stukken fruit te proeven. Wat heerlijk allemaal!

's Avonds na het eten halen we met zijn allen wat Bintangs bij de supermarkt en drinken deze op op het strand. Gelukkig is het vandaag drooggebleven, dus is het strand goed begaanbaar. Het is weer erg gezellig met zijn allen!

Vrijdag 24 maart

Vandaag gaan we met de kindergarten naar het strand. De kinderen zijn uitzinnig van vreugde. Ondanks dat ze zo dicht bij het strand wonen, is het strand blijkbaar nog steeds heel speciaal voor hen. In groepjes gaan de kinderen zaklopen. Dit zorgt opnieuw voor veel lachbuien bij ons en bij de leerkrachten. Verder vermaken alle kinderen zichzelf prima! Opvallend is dat niemand het water in gaat en de leerkrachten hier dus ook helemaal niet op hoeven te letten. Dat zou met mijn klas in Nederland toch echt wel anders gaan!

Terug bij de compound pak ik mijn tas in voor het weekend. Daarna trek ik voor het eerst deze week mijn bikini aan om te zonnen; het zonnetje schijnt eindelijk weer! Voor het eerst deze week hebben de wolken ruimte gemaakt voor de zon. Het is heerlijk, maar na drie minuten is het al niet meer uit te houden. Een duik in het water zou nu erg welkom zijn, maar helaas...

Na het avondeten vertrekken we naar Canggu! Het is een autorit van zo'n 2.5 uur, deels weer door de bergen. Als we aankomen bij ons hostel besluiten we al snel om richting een bar te gaan voor wat Bintangs. Terwijl we wat drinken en kletsen, zie ik opeens Chantal en Kady! Twee meiden die ook vrijwilligerswerk hebben gedaan in Lovina en mee waren naar Gili Air. We drinken met zijn allen nog wat en gaan daarna door naar een club. Voor het eerst sinds ik hier ben ga ik uit. Ik heb een heerlijke avond!

Zaterdag 25 maart

Het was mijn eerste nacht in een hostel, maar ik heb heerlijk geslapen! We gaan buiten de deur eten en daarna naar het strand. Het is zo'n 20 minuten lopen. Het strand is groot en de golven zijn nog groter! Het is een waar surfersparadijs. Terwijl wij op ons bedje liggen, kunnen we de surfers zien. Helaas is het water erg wild vandaag, waardoor zwemmen niet echt lukt. De golven zijn ook te sterk voor mijn enkel. Vandaag zijn er al enkele ceremonies bezig in verband met Nyepi, waardoor er op het strand geen eten wordt verkocht. Gelukkig vinden we al snel een restaurantje om te lunchen!

Rond 16.00 uur verlaten we het strand en lopen we weer naar ons hostel. Daar moeten we helaas Jutta gedag zeggen, die vanavond naar huis vliegt. Met Albin en Savannah proberen we een scooter te regelen, maar helaas! Met een taxi gaan we terug naar het strand om de zonsondergang te zien, die zou prachtig zijn. Maar helaas.. In de loop van de middag is het weer zo bewolkt geworden, dat er niet veel van de zonsondergang is te zien. Na het avondeten gaan we terug naar ons hostel, met het idee om later op de avond weer Kady en Chantal te ontmoeten. Maar rond 22.00 uur laten zij weten erg moe te zijn en besluiten we uiteindelijk bij ons hostel te blijven. Daar kletsen we wat met andere reizigers en spelen we natuurlijk ons favoriete kaartspel King of Hearts.

Zondag 26 maart

Als we wakker worden is het weer eens aan het regenen. In Lovina niet heel erg, maar als je een weekend weg bent wil je toch graag iets doen! En laat ik mijn regenjas nou in Lovina laten liggen... We ontbijten bij een restaurantje meteen naast ons hostel en gaan dan met een taxi naar een winkelstraat. Tegen de tijd dat we aankomen is het gelukkig zo goed als droog en kunnen we de winkeltjes afstruinen. Het zijn niet zozeer toeristische winkeltjes, maar meer te vergelijken met onze eigen winkels. Hierdoor is de kleding ook duurder, dus koop ik uiteindelijk maar één jurkje. Omdat het er niet naar uitziet dat het weer gaat opklaren, besluiten we rond 13.30 uur naar onze volgende bestemming te gaan: Uluwatu.

De taxirit duurt ongeveer een uur. Het hostel van Savannah en mij is boven aan een heuvel gelegen, maar wel in de straat die uitkomt op het strand! Als Albin ook zijn appartement heeft gevonden, ontmoeten we elkaar weer om samen wat te eten. Terwijl we op Albin wachten, besluiten Savannah en ik alvast het strand te verkennen. Bij aankomst blijkt dat je entree moet betalen, dus schuiven we ons bezoek maar op naar morgen. Wat eten en een paar kaartspelletjes later is het 22.00 uur en tijd om Albin gedag te zeggen. Hij gaat naar zijn eigen appartement, waar zijn vriendin ook heen zal komen om samen verder te reizen. Dat betekent dat wij elkaar niet meer zullen zien!

Mijn derde week in Indonesië zit er alweer op! En ik heb weer genoeg meegemaakt. Door de vele regen heb ik niet altijd iets kunnen doen, maar ik kan wel eindelijk weer lopen! Ik ben blij dat ik weer wat mobieler ben. Ik vond het jammer dat ik deze week niet echt les heb kunnen geven op de kindergarten, maar heb wel weer andere ervaringen opgedaan! Vooraf was ons ook al vertelt dat je project ter plaatsen nog kan veranderen, i.v.m. de vele ceremonies/tradities die Bali kent. Dat heb ik in ieder geval al meegemaakt! En volgende week is het tijd voor de grootste Balinese traditie: Nyepi/Silent day.

Een zonnige groet uit Bali!

-X- Lieke

Week 2: kindergarten, krukken en regen

Maandag 13 maart

Vandaag gaat de wekker al om 7.00 uur, mijn eerste dag als vrijwilliger bij de kindergarten is aangebroken! Deze week geef ik samen met Jeanine les, een Duits meisje die vorige week de introductieweek in Ubud deed. Omdat zijn gisteren pas laat is aangekomen, heb ik de lessen alleen voorbereid. Tijdens het ontbijt praat ik haar er doorheen. We zijn deze week met een grote groep vrijwilligers bij de kindergarten, 7 om precies te zijn. Door de examens op de primary school, kan daar geen lesgegeven worden. Gelukkig hebben we hier een grote auto, dus passen we er met zijn allen in.

Het lesgeven bevalt mij goed, maar het is ook wel pittig omdat de kinderen nauwelijks Engels spreken. Gelukkig zit Lisa, een van de coördinatoren, deze week bij ons in de klas om te helpen met vertalen. Dat scheelt een hele hoop. En gelukkig ken ik enkele basiswoorden van de taalklas vorige week. Tijdens de pauze kijk ik mijn ogen uit, het gaat hier zo anders dan op mijn school in Nederland! De kinderen mogen binnen en buiten eten. Enkele kinderen hebben hele maaltijden mee, maar veruit de meeste kinderen alleen maar snoep. Ook zie ik meerdere kinderen met geld in hun hand. Even navragen bij Lisa leert mij dat er een soort schoolkantine is waar de kinderen snoep of drinken kunnen kopen. Bijzonder! Als we na 2 uur weer wegrijden staan er een hele hoop kinderen bij het muurtje klaar om ons uit te zwaaien.

Na de lunch gaat een deel van de groep naar een zwembad dicht bij, samen met nog 2 anderen besluit ik bij de compound te blijven. Zo kan ik mijn blog van vorige week afmaken en de les voor morgen voorbereiden. Dit moet voor 16.00 uur gebeurd zijn, omdat dan alle werkbladen etc. gekopieerd worden. Vandaag gaat dit echter niet lukken: rond 15.30 uur begint het te regenen en wordt het ook niet meer droog.

Na het eten ga ik douchen en trek ik voor het eerst vrijwillig een lange broek aan. Door de regen is het flink afgekoeld. Ik speel nog wat kaartspelletjes en ga dan bij tijds naar bed toe, morgen gaat de wekker namelijk nóg vroeger!

Dinsdag 14 maart

Wat een vroegte vandaag! Om 6.00 uur moeten we voor het hek klaar staan, want we gaan dolfijnen spotten! Met een boot gaan we de zee op. In het begin zie ik maar weinig boten, maar ook geen enkele dolfijn. Na een half uur varen we op een groep boten af en zien we daar ook dolfijnen. Heel gaaf om ze te zien, maar toch ook erg zielig voor de dolfijnen. We zijn met zo'n 12 boten en zodra er ergens een dolfijn te zien is, gaat iedereen er op af. De dolfijnen zijn steeds maar kort boven water, wat het lastig maakt om goede foto's te maken.

Als we weer terug aan land zijn is het al 7.20 en moeten we snel gaan ontbijten en omkleden, want ons project gaat gewoon door. Vandaag geef ik alleen les, Jeanine is ziek geworden van de boottocht. Dat vind ik stiekem toch wel fijn, om alleen les te kunnen geven. De kinderen zijn enthousiast om mij te zien en de lessen gaan ook goed! Vooral leuk om te zien dat de kinderen gisteren echt iets geleerd hebben! Ze kennen nog alle lichaamsdelen die we aangeboden hadden.

Om 10.15 zijn we weer terug bij de compound en gaan we met een klein groepje naar Krishna, een soort shoppinghal. Ik wil namelijk erg graag een paar shorts kopen, gezien het best warm is een spijkershorts niet altijd even comfortabel zitten. Uiteindelijk kom ik terug met twee shorts en een dunne sarong, samen voor nog geen €10!

Na de lunch begint het weer te regenen en dit keer nog harder dan gisteren. Ik trek al snel mijn lange broek weer aan en 's avonds zelfs een trui. Het is echt weer een stuk frisser geworden! In de middag bereid ik mijn lessen voor en help anderen ook bij hun voorbereidingen. Rond 19.00 uur is het gelukkig droog en kunnen we even naar de supermarkt lopen om wat te eten te halen. Als we terug zijn begint movienight, Lisa heeft een film gedownload en laat iedereen mee kijken. Ik kijk met een half oog mee, terwijl ik weer gezellig met Albin klets.

Woensdag 15 maart

Ook vandaag begint mijn dag weer op de kindergarten. Gelukkig is het weer opgeklaard. Gisteren hadden we links en rechts besproken, maar leek dit niet echt door te dringen. Vandaag herhalen we het en opeens lijkt het kwartje gevallen. Wat voelen we ons trots! Het liedje Hockey Pockey is op deze manier ook meteen een stuk leuker. Na het lesgeven ga ik met Jutta en Amie in de zo'n liggen, maar het is verschrikkelijk warm. Zo ontstaat het plan om na de lunch naar het zwembad te gaan. Nog even snel de lessen voorbereiden en dan kunnen we weer genieten. Het zwembad is van een hotel, op 5 minuten loopafstand. Je betaalt €5 entree en krijgt in ruil daarvoor wat water en frietjes. We genieten weer goed met zijn allen! Een duik in het zwembad is een heerlijke verfrissing in deze warmte.

Na het eten gaan we met een grote groep naar het centrum toe om daar wat drankjes te doen. Ik drink een paar GT's en Bintangs. Al snel worden we door de barman richting het podium getrokken waar een band speelt en staan we daar met zijn allen te drinken. Volgens de barman zit er aan een tafeltje nog drie Nederlands. Of ik die even wil overtuigen dat zij ook mee moeten dansen. Ik loop op ze af, enkel met het idee om even gedag te zeggen. Dan hoor ik opeens "Ben jij Lieke? Het zusje van Mijke?" Blijkt een oud studiegenootje en vriendin van Mijke aan die tafel te zitten. Wat ontzettend toevallig! Rond 22.00 uur staat de taxi-chauffeur ons weer op te wachten. We zouden we langer willen blijven, maar we moeten voor 22.30 uur weer terug zijn en natuurlijk de volgende dag vroeg op voor ons project.

Ik ga meteen naar bed, maar mijn avond blijkt dan nog niet te eindigen... Als ik vanuit mijn kamer terug wil lopen naar de compound om mijn waterflessen te pakken, maak ik een misstap en ga flink door mijn enkel. Ik denk dat het wel goed komt, maar na 2 minuten doet het nog verschrikkelijk pijn. Met moeite strompel ik naar de kamer om Amie te halen. Die ziet meteen dat mijn enkel dik is. We lopen samen naar de compound om mijn enkel in goed licht te zien. Daar blijken Albin en Zac nog te zitten. Al snel concluderen we dat we Lisa moeten wakker maken. En voor ik het weet zit ik met Lisa en Yani in de auto naar het ziekenhuis. Het doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn. Bij aankomst krijg ik al snel een rolstoel, omdat het te veel moeite kost om op 1 been te staan. Er worden foto's gemaakt en na even wachten wordt geconcludeerd dat er niks gebroken is en dat er ook geen scheurtjes in mijn pezen te zien zijn. Ik heb mijn enkel verzwikt en krijg een druk verband om. Ook krijg ik nog pijnstillers en zalf mee. De dokter zegt hierbij niet hoe lang het gaat duren, ik krijg vooral het antwoord 'Als jij denkt dat het goed is.'

Terug bij de compound zijn Amie, Zac en Albin nog wakker. Super lief van ze! We lachen nog even om de timing van mijn verwonding: ik ben nu een levensechte flashcard voor de kindergarten. Gezien is ons thema ziekenhuis is. Ik bel nog even kort met mama om haar op de hoogte te brengen. Al snel daarna ga ik naar bed. Hopelijk kan ik gewoon goed slapen!

Donderdag 16 maart

Ik heb redelijk goed geslapen. Ben af en toe wakker geworden, maar meer omdat ik van positie wilde veranderen dan van de pijn. Toch besluit ik meteen niet naar de kindergarten te gaan. Ik blijf nog even liggen. Nadat ik naar de wc ben geweest heb ik weer ontzettend veel pijn en word ik er zelfs misselijk van. Ik ga opnieuw liggen. Lisa-Marie, mijn kamergenoten, is super lief voor me en haalt wat te eten voor me, zodat ik mijn pijnstillers kan nemen. Even daarna strompel ik met behulp van twee anderen naar de compound. Hier slaap ik nog even verder, met mijn voet omhoog. Als ik wakker word voel ik mij al veel beter en komen de anderen alweer terug van de kindergarten. Met Lisa en Yani ga ik op zoek naar krukken. Want op deze manier kan ik mij onmogelijk verplaatsen.

Eigenlijk is mijn enkel heel slecht getimed, want ik zou vanmiddag naar de watervallen gaan; en stuk klimmen en van de rotsen springen. Maar dat moet ik toch echt gaat verplaatsen. Ik blijf alleen met Savannah achter en we kletsen de hele middag. Opeens is het alweer 16.00 uur en komt iedereen weer terug.

Allemaal zijn de super lief voor me; er wordt eten opgeschept, drinken ingeschonken, voor me afgewassen en spullen gepakt wanneer ik iets nodig heb. 's Avonds besluit ik toch plannen te gaan maken voor het weekend. Met Zac en Albin overleggen we waar we heen gaan. Al snel besluiten we aan te sluiten bij Thibaud en Audrey en dus naar Sanur te gaan. We boeken een appartement met een zwembad, mocht ik te veel last hebben van mijn enkel kan ik daar chillen.

Ondanks mijn enkel heb ik dus best wel een prima dag. Ik probeer op tijd te gaan slapen, zodat ik hopelijk morgen weer naar de kindergarten kan.

Vrijdag 17 maart

Ik heb prima geslapen en besluit al meteen dat ik vandaag naar kindergarten ga. Bij het ontbijt neem ik mijn pijnstillers in en heb ik eigenlijk nergens last van. Op school word ik door alle kinderen aangestaard. Het is blijkbaar erg bijzonder om iemand met verband en krukken te zien. Wat ik dan weer bijzonder is dat iedereen in sportkleding is, leerlingen én leerkrachten! Blijkbaar is er elke vrijdag ochtend een soort ochtendgymnastiek. In de klas is het even zoeken hoe ik kan lesgeven maar samen met Lisa maken we er een prima dag van. Eenmaal terug bij de compound ga ik nog even slapen.

Na het avondeten is het tijd te vertrekken naar Sanur. We nemen nog snel een groepsfoto en zeggen gedag tegen Amie. Zij gaat dit weekend weer naar huis toe. De taxirit is prima, maar duurt erg lang! Na een uur rijden, staan we een uur stil in de bergen. Er blijkt een auto omgevallen te zijn. Gezien er maar 1 rijbaan per rijrichting is, moeten we wachten totdat dit is opgelost. Uiteindelijk besluiten we om te keren. Dit betekent wel eerst een uur terug rijden en dan nog 3 uur rijden naar Sanur. Even voor 23.00 uur komen we dan toch aan. We zien een paar restaurants die nog open zijn. Na een kort, maar hilarisch kakkerlakkenavontuur gaan we de deur uit voor een paar Bintangs. Echter blijkt opeens alles gesloten..! Ik heb het te zwaar om in deze warmte met mijn krukken te lopen en besluit bij het appartement te blijven, terwijl de jongens opzoek gaan naar een bar die nog open is. Na een paar minuten staan ze alweer voor mijn neus; ze hebben ergens biertjes gekocht, om samen met mij te kunnen opdrinken. Ontzettend lief van ze!

Zaterdag 18 maart

Tijdens het ontbijt krijgen we een berichtje van Thibaud en Audrey, zij hebben een scooter gehuurd en komen straks naar ons appartement. Ook wij huren dan een scooter en gaan vervolgens naar het strand. Omdat ik nog steeds moeite heb met lopen, blijf ik op het strand terwijl de anderen naar de winkels gaan. Albin biedt aan om bij mij te blijven. Samen genieten we van het lekkere weer en het mooie strand en kletsen we wat. Met de lunch zien we elkaar weer om vervolgens weer onze wegen te scheiden tot het avondeten.

Bij het appartement bedenken we waar we heen kunnen. Op mijn telefoon zie ik dat er dichtbij een tempel is, we besluiten hier heen te gaan. Eenmaal aangekomen zien we alleen niks anders dan resorts... Blijkt mijn telefoon het fout te hebben en is de tempel een paar kilometer verder op. Dus gaan we maar gewoon ergens wat drinken.

Na een korte stop bij het appartement om even te douchen, gaan we richting het strand om een restaurant te zoeken voor ons vijfen. Als we rond 21.30 afrekenen, willen we graag nog ergens wat drinken. Maar opnieuw is zo goed als alles al gesloten en dat op een zaterdagavond! Na wat rondvragen krijgen we te horen dat we naar Casablanca moeten. Een bar een eindje verderop aan de hoofdweg. Het is er ontzettend druk, maar gelukkig wel een tafeltje vrij voor vijf! Er speelt een live band en er hangt een gezellige sfeer. Tegen 1.00 uur gaan Albin, Zac en ik weer naar huis. Nog een Bintang bij het zwembad en dan lekker slapen.

Zondag 19 maart

Vandaag brengen we de dag door met zijn drieën. Audrey en Thibaud doen een duikcursus. Eerst ontbijten we bij een tentje aan de hoofdweg en gaan daarna langs de winkels. Gisteren heb ik grotendeels op mijn teen gelopen en met mijn krukken. Dit ging best goed en vandaag voel ik er niks van, dus besluit er mee door te gaan. Zo ben ik een stuk sneller en mobieler. Hierna gaan we naar het strand, eenmaal daar begint een kleine discussie over waar we heen gaan. Gisteren zagen we reclame voor 'Sunday Splash'. Voor een bepaald bedrag kon je bij een resort gebruik maken van het strand, het zwembad en onbeperkt van het buffet. Uiteindelijk splitten we op: Zac gaat naar de Sunday Splash en Albin en ik naar hetzelfde strand als gisteren. We slapen, kletsen en eten wat. Het is een prima middag. Rond 14.00 uur zien we verder op een hele donkere lucht en wordt het ook steeds bewolkter. We besluiten ergens wat te gaan drinken. Op deze manier hebben we ook WiFi en kunnen we de anderen contacten. Uiteindelijk duurt het nog lang voordat het gaat regenen.

Voor het avondeten gaan we wat noordelijker. Audrey en Thibaud hebben een tip gekregen van hun duikinstructeur. En dat bleek een hele goede te zijn! We komen aan op een strand vol locals. Er zijn kleine eettentjes en degene niet ons werd aangeraden heeft verse vis. De bak ligt vol en jij wijst gewoon aan wat wil je wilt en het kost geen drol! Terwijl we wachten op ons eten begint het opeens te regenen. Gelukkig zitten we onder een afdakje, maar we moeten nog wel met de scooter naar huis. Tijdens net eten regent het pijpenstelen. Het ziet er niet naar uit dat we droog naar huis kunnen. En wachten lukt ook niet, gezien onze taxi-chauffeur om 20.00 uur klaar staat bij ons appartement. Als we uiteindelijk teruggaan is het nog maar zachte miezer en zijn we mooi op tijd terug voor onze taxirit terug. Tijdens de rit slapen we allemaal, we zijn gesloopt. In de taxi voel ik mijn enkel toch wel erg, misschien heb ik hem toch te veel belast. En ik kan mijn enkel in de auto ook niet goed laten rusten. Eenmaal terug in Lovina kletsen we kort met Jutta en Lisa en dan lekker naar bed. Er zijn zeven nieuwe meiden aangekomen die al liggen te slapen. Die zal ik morgen ontmoeten.

Ik heb weer een prima week achter de rug en geniet nog steeds van alles. Zoals je ook kan zien in mijn fotoalbum! Gelukkig heeft mijn enkel mijn plezier hier niet verpest. Al ben ik wel belemmerd in bepaalde zaken. Hopelijk is het snel over! Komende week hebben we nog geen plannen gemaakt. Dus dat is nog even afwachten!

Allemaal bedankt voor de lieve en leuke reacties op mijn vorige blog! Ik probeer elke dag wat op te schrijven, maar dat lukt zeker niet altijd. Er is hier zoveel anders te doen! Het inhalen kan dan ook weer flink wat tijd kosten. Maar ik doe mijn best, blijft een leuk aandenken voor later ????

Liefs vanuit Lovina!

Lieke

Week 1: Jukebox, kaartspelletjes en Bintangs

Het is vrijdag 3 maart11.55uur en mijn vliegtuig gaat de lucht in. Ik zit bij het raam en naast een Nederlands stel, zij zijn onderweg naar Vietnam. Tijdens de vlucht kijk ik films, probeer ik te slapen en klets ik wat met mijn buren. Na een vlucht van bijna 12 uur mag ik eindelijk het vliegtuig uit. In Kuala Lumpur is het 7.00uur 's ochtends en het vliegveld is zo goed als uitgestorven. Ik loop door naar de incheckbalie voor mijn overstap, maar mijn gate is nog niet bekend. Gelukkig is Mijke nog wakker en kan ik lekker met haar kletsen via whatsapp. In Nederland is het dan 0.00uur. Ondertussen kan ik mijn grenzeloze liefde voor Gossip Girl uiten, met Netflix op mijn iPad. Slapen durf ik niet, bang dat er iets met mijn spullen gebeurd. Na 5 uur mag ik eindelijk weer de lucht in. Nog 3 uur en dan ben ik in Indonesië!

Mijn tweede vlucht verloopt ook voorspoedig. Als ik eindelijk mijn backpack van de bagageband haal, zie ik dat deze is dichtgemaakt met een tiewrap. Ik heb even een paniekmomentje, maar gelukkig blijkt er niks aan de hand te zijn. Al snel krijg ik een taxi-chauffeur toegewezen en moet ik nog zo'n anderhalf uur met de taxi naar Ubud, waar ik mijn eerste nacht zal doorbrengen. Het vinden van mijn guesthouse kostte wat moeite, maar het is gelukt. Even snel opfrissen en dan brengt de eigenaar mij naar het centrum. Het is dan al bijna 19.00uur. In het centrum pin ik wat Indonesische Rupiah, eet ik en loop een klein rondje. Rond 21.00 uur ben ik weer terug in mijn kamer. Tijd om te slapen! Maar dat gaat moeilijker dan ik had gedacht. Lang leve de jetlag!

Zondag 5 maart

Mijn eerste dag in Bali, Indonesië! Ondanks een zware nacht, waarin ik mij erg alleen voelde, sta ik met goede moed op. Ik neem een douche en om stipt 9.00 uur wordt er op mijn deur geklopt, mijn ontbijt staat klaar. Na een uur ben ik klaar om het centrum van Ubud te verkennen. Ik laat mij afzetten bij de Ubud Market. Hier ga ik opzoek naar een sarong en een dunne, lange broek voor de kindergarten. Ik geniet van het mooie weer en van alle indrukken van deze nieuwe cultuur om mij heen. Rond 13.20 uur ga ik weer terug naar mijn kamer, want om 14.00 uur moet ik voor de supermarkt staan, waar mijn vrijwilligersorganisatie mij zal oppikken. Het wordt even haasten, maar uiteindelijk ben ik er prima op tijd.

Ik word opgepikt door Yogi, een van de coördinatoren van het project. We hebben een autorit van zo'n 3 uur voor de boeg. Onderweg kijk ik mijn ogen uiten met alle mooie huizen en groene natuur om mij heen. Ook zie ik eindelijk de rijstvelden en aapjes langs de weg. Maar dat is niet het enige waar ik verbaasd om ben, ook de rijstijl hier! Men rijdt hier aan de linkerkant van de weg en haalt je aan alle kanten in, met name de scooters. Respect voor alle automobilisten hier..!

Om 17.00 uur arriveer ik bij mijn compound waar ik de komende 5 weken zal verblijven. Ik word vriendelijk onthaalt en krijg meteen mijn kamer te zien. Naast mij arriveren er vandaag nog 5 mensen. Mijn slaapkamer bestaat uit 3 stapelbedden, waar ik met 4 andere meiden slaap. Deze meiden zijn nog niet terug van hun weekendweg. Tegelijk met mij is Zac aangekomen, een Amerikaanse jongen. Na het eten raken we aan de praat en besluiten we samen naar de zonsondergang op het strand te gaan kijken. Het strand is nog geen 100m bij ons vandaan. Heerlijk!

Als we terugkomen zijn er twee nieuwe vrijwilligers gearriveerd, een Zweedse jongen en Canadees meisje. Samen met de hoofdcoördinator Lisa (Nederlandse!) en de 3 anderen spelen we een paar potjes Uno. Het is al na 10.00 uur en ik zou graag naar bed willen, maar de andere meiden van mijn kamer zijn nog niet gearriveerd. Lisa zegt mij gewoon lekker naar mijn bed te gaan. Vlak nadat ik in mijn bed lig, arriveren al mijn kamergenoten. We maken kort kennis en dan ga ik proberen te slapen. Opnieuw gaat dit erg moeizaam, omdat ik mij erg alleen voel. Ondanks het contact via whatsapp, mis ik het heel erg om met iemand mijn ervaringen te delen. Na een uur val ik dan toch in slaap.

Maandag 6 maart

Hieperdepiep Hoera! Jonne is jarig! Dankzij de WiFi kan ik mijn zus gewoon feliciteren. Om 8.00 uur zit ik aan het ontbijt en om 9.00 uur begint het introductieprogramma. Deze week zal ik met drie anderen (Albin uit Zweden, Jutta uit Duitsland en Amie uit Duitsland) onder begeleiding van Lisa kennismaken met de Indonesische cultuur. Vandaag sluiten Zac en Savannah (Canada) ook nog aan. We wandelen naar het centrum van de stad toe. De wandeling duurt zo'n twee uur en gaat dwars door rijstvelden, over het strand en langs de autoweg. En dat allemaal in de brandende zon! Na aankomst in het centrum drinken we wat en nemen dan snel een duik in de zee. Gelukkig worden we voor de terugweg opgehaald met de auto. Dat gaat een stuk sneller (lees: 15 minuten)!

Bij aankomst op de compound is het 12.00 uur en dus lunchtijd. Meteen typisch Indonesisch: rijst! Niet helemaal mijn ding voor de lunch, maar dat zal vast veranderende in de komende weken. Na de lunch krijgen we les over de Balinese cultuur. Met name over hun vele ceremonies en hoe alle huizen zijn opgebouwd. In Bali zijn de meeste mensen hindoeïstisch en leven zij met de hele familie in één huis. Heel bijzonder! Meest bijzondere ceremonie: men viert hier de verjaardag van een scooter of auto!

Na deze cultuurles is het tijd om de anderen beter te leren kennen. Al snel krijg ik de bijnaam Jukebox, omdat ik bijna elk nummer van de radio mee kan zingen. We hebben het gezellig met elkaar en beginnen elkaar langzaamaan beter te leren kennen.

De 'oude' groep heeft besloten komend weekend naar Gili Air te gaan en vraagt of wij mee willen gaan. Al snel wordt iedereen enthousiast en voor ik het weet is ons weekendje weg al geboekt. Goed begin van mijn reis! Even later gaan we met zijn allen naar het strand om een kampvuur te maken en Bintangs te drinken (Indonesisch bier). Als ik naar bed ga, voel ik me al veel meer op mijn gemak en dus ook veel beter dan de twee dagen daarvoor.

Dinsdag 7 maart

Vandaag krijgen we taalles! Altijd handig om wat woordjes Bahasa te kunnen spreken. Zeker wanneer je aan kleuters les moet gaan geven. We leren losse woordjes en een paar basiszinnen. Hiervan moeten we er de volgende dag vier kennen (vraag + antwoord). Niks vakantie hoor ????. We zijn op tijd klaar en kunnen nog even lekker op het strand liggen voordat het tijd is voor de lunch. Na gisteren was ik bang elke dag rijst voor lunch te hebben, maar wanneer ik terugkom van het strand zie ik spaghetti op tafel staan en ben ik meteen vrolijk!

In de middag doen we een floweroffering. Dit is een ceremonie die dagelijks meerdere malen plaatsvindt. Bij de mensen thuis in de compound of privé tempel, of de plaatselijke tempel. Deze bloemenofferingen zie je in de stad ook overal op de grond liggen. Het is een gepriemel, maar het lukt me. Dan is het tijd om ons bloemenstukje naar de tempel te brengen die naast onze compound is. Hiervoor moeten we onze schouders bedekken en een sarong dragen. Samen met een van de schoonmakers van de compound, bidden we bij ons bloemenstukje. Het is een bijzondere ervaring en duurt best lang. Ik kan mij bijna niet voorstellen dat ik hier elke dag zo'n lange tijd mee bezig zou zijn.

Terug bij de compound is het weer tijd voor een potje Uno en scribidge, een Amerikaans kaartspel dat Zac mij heeft geleerd. Na het avondeten besluiten we met de 'nieuwe' groep met een taxi naar het centrum te gaan. We lopen daar een rondje en kiezen een restaurant uit om Bintangs te drinken. Met Savannah en Albin heb ik gepraat over typisch eten van ons thuisland, waardoor ik ontzettend trek krijg in pannenkoeken. Zodra we deze op de kaart zien, bestellen we ze gelijk! Het wordt een gezellig avond, waarin we flink wat kletsen.

Woensdag 8 maart

Vandaag krijgen we deel 2 van de taalles, maar deze begint pas om 10.00 uur. Dus heb ik de tijd om mijn Indonesische zinnen te oefenen met Albin, Zac te helpen met zijn lesvoorbereiding en een potje uno te spelen. De 'overhoring' tijdens de taalles gaat goed, ik ben het leren nog niet verleerd! Daarna leren we tellen in het Indonesisch. Als ik het eenmaal onder de knie heb, valt het erg mee hoe lastig het is.

In de middag krijgen we kookles, jammie! We leren om Fried Banana en Vegeterian Springrolls te maken. En o wat smaakt het heerlijk!! Ik heb meteen aan Lisa gevraagd of ze de recepten voor mij uit kan typen. Deze smakelijke gerechten worden tijdens het avondeten op de tafel geplaatst en alle anderen smullen er ook van.

Na het eten is het opnieuw tijd voor wat kaartspelletjes. Gelukkig zijn de meeste kaartspellen internationaal! Tussendoor ga ik nog met 3 anderen naar de supermarkt lopen. Dit is zo'n 10 minuten lopen. En het kopen van eten voor 's avonds is erg welkom, gezien het avondeten elke dag om 17.00 uur plaatsvindt.

Het is de hele dag bewolkt geweest, maar gelukkig heeft het niet geregend. Het was ook nog steeds erg warm en ik geloof dat ik zelfs mijn benen verbrand heb.

Donderdag 9 maart

Vandaag bezoeken we in de ochtend een boeddhistische tempel en een hot spring. Maar eerst een bezoek aan mijn kleuterklas van de komende weken! Het is een kleine school met 3 klasjes. Als ik mijn klas instap juichen alle kinderen. Ze zitten keurig in uniform aan hun tafel. Na een korte begroeting moeten er alweer meteen door. De tempel is echt prachtig en heel bijzonder om te zien. Daarna door naar de hot spring, waar we lekker mogen zwemmen. Je zou denken een heerlijke verfrissing in deze warmte, maar het water is zo warm dat dat erg tegenvalt. Alsnog is het heerlijk om lekker in het water te zijn. En is het ook weer erg gezellig. We proberen de nationaliteiten van de andere gasten te raden, wat vooral in lachbuien eindigt. Gezien iedereen er van overtuigd is te weten waar iemand vandaan komt, maar dat vervolgens niet blijkt te kloppen. In de middag is er geen programma, dus hebben we tijd om onze lessen voor volgende week maandag voor te bereiden. Dan is het tijd voor het avondeten wat wordt vormgegeven in een soort welcome/goodbye party. Wij als nieuwe vrijwilligers worden welkom geheten in Lovina en twee oude vrijwilligers (Chantal en Beccy) worden bedankt voor hun inzet en alvast gedag gezegd. Daarna is het tijd voor eten! De kokkin heeft een heerlijke feestmaaltijd voorbereid. Er is mie, patat en allemaal lekkere (gefrituurde) Indonesische hapjes.

In de avond worden we spontaan verrast door een dansoptreden op "I want it that way". Er wordt hard gelachen en al snel resulteert het in een bonte avond. Waarbij ik uiteindelijk samen met Lisa en Chantal de anderen laat kennismaken met K3.

Vrijdag 10 maart

Vandaag staan we al voor 6.00 uur op, want we gaan naar Gili Air!! En geloof me, als je even op het internet hebt gekeken, weet je meteen dat Gili Air het waard is om zo vroeg op te staan. Na een taxiritjes van 3 uur, een uur wachten in de haven en anderhalf uur met de boot, komen we rond 11.00uur dan eindelijk aan in Gili Air! En het is prachtig; witte zandstranden en heldere blauw water. Het plan is om allemaal ons appartement te zoeken (we zijn verdeeld over 2 groepen en Lisa slaapt alleen), wat te eten en dan zo snel mogelijk op het strand te eindigen! Het appartement is snel gevonden, maar er blijkt wat fout te zijn met onze boeking. Hierdoor slaap ik uiteindelijk bij de twee jongens op de kamer, en de drie andere meiden bij elkaar. De lunch was een grote drama, ik denk dat we uiteindelijk anderhalf uur aan tafel hebben gezeten, waarvan we het grootste deel hebben gewacht op ons eten. Maar als we eenmaal op het strand belanden, is dat al snel vergeten. Wat is het hier heerlijk! Het zonnetje schijnt en het water is zeer aangenaam. Doordat het eiland zo klein is, zijn we snel weer met de andere groep herenigd. Gewoon over de mainroad lopen en naar de kustlijn blijven kijken. Altijd gemakkelijk als je geen mobiel internet hebt!

's Avonds eten we met zijn allen bij een restaurant en hebben we het weer erg gezellig. En wat is het genieten om even wat westers eten te hebben. Iets anders dan rijst, dat vooral haha. Na het eten verplaatsen we ons met zijn allen naar het appartement van de anderen. Daar drinken we Bintangs, spelen we kaartspelletjes en kletsen we wat. Het is bijna 0.00 uur als we besluiten terug te gaan naar ons eigen appartement, en ik voel meteen hoe ontzettend moe ik ben. Het was een lange dag!

Zaterdag 11 maart

Even voor 9.00 uur zit ik aan mijn ontbijt: bananenpannenkoek met papayajuice. Heerlijk! Voor vandaag zijn we in kleine groepjes gesplitst, de meesten wilden gaan duiken of meegaan op een snorkeltour. Samen met Lisa en Albin hebben wij bedacht een fiets te huren en het eiland rond te fietsen. Nou ja, fietsen... De zand bestaat voornamelijk uit zand, dat op sommige plekken moeilijk fietsbaar is. Lisa en ik worden door Albin uitgelachen. We zijn toch Nederlanders, we doen niks anders dan fietsen. En toch is hij degene die er in slaagt door te fietsen en lopen wij stukken met onze fiets in de hand. Tussendoor stoppen we meerdere malen om van het uitzicht te genieten, te zwemmen in de zee en te snorkelen. Het is allemaal zo prachtig hier! Gelukkig heb ik genoeg foto's gemaakt om jullie jaloers te maken en zelf nog goed na te kunnen genieten. Overigens zijn er niet alleen foto's die mij aan vandaag doen herinneren, maar ook mijn lichaam. Mijn voeten zijn ontzettend verbrand! En zo ook mijn billen door het snorkelen... Hopelijk is de ergste pijn morgen weg.

's Avonds vinden we een mooi plekje aan het strand om te eten. We probeerden ons nog te haasten voor zonsondergang, maar helaas... Achteraf blijkt dit niet zo erg, want het is erg bewolkt waardoor er weinig te zien is. Tijdens het eten ontstaat het plan om een barretje aan het strand te zoeken waar er goede muziek wordt gedraaid en radler wordt verkocht. Na een tijdje zoeken vinden we een klein groepje waar gitaar wordt gespeeld. We sluiten aan en al snel kunnen we niet meer stoppen met lachen. De gitarist blijkt een Indonesische man die er zelf van overtuigd is heel goed gitaar te kunnen spelen, maar er eigenlijk helemaal niks van bakt. Mijn jukebox-skills worden door de groep getest. Maar liedjes meezingen met gitaarmuziek die heel anders klinkt dan de originele muziek is erg moeilijk.. Al redelijk snel sluiten er meer mensen aan en voor ik het weet zitten we met een grote groep. Gelukkig komt er ook een andere gitarist bij, die het toch echt veel beter kan. Ondertussen is de André gitarist nog helemaal in zijn element en overtuigd van zijn eigen kunnen. Het ziet er prachtig uit, hoe erg hij geniet en zorgt voor flink wat lachbuien bij mij en Albin. Rond 2.00 uur vinden Lisa, Albin en ik het mooi geweest. Wij gaan terug naar ons appartement terwijl de anderen nog blijven hangen.

Zondag 12 maart

Ondanks dat we laat in bed lagen, staan we weer vroeg op. Om 10.30 uur moeten we ons inchecken voor onze bootreis terug, maar daarvoor willen Lisa en ik nog even van het strand genieten. Want zo'n mooi strand hebben ze niet in Lovina. Uiteindelijk vertrekken we rond 11.15 uur terug naar Bali. We hebben het heerlijk gehad, maar iedereen is ook ontzettend moe. Rond 14.45 uur zijn we weer thuis. Iedereen hangt wat rond en valt aan zodra ons avondeten op tafel wordt gezet. De avond eindigt redelijk op tijd, om bij te komen van het weekend en op te laden voor de komende week. Maandag begint mijn vrijwilligersproject. Dit betekent dat ik maandag tot en met vrijdag om 7.45 uur moet vertrekken naar de kindergarten. Ik heb er ontzettend veel zin in!

De eerste week zit er op. Zoals je kan lezen heb ik al ontzettend veel meegemaakt, gezien en geleerd. De eerste twee dagen heb ik het erg moeilijk gehad, maar ik voel mij hier nu helemaal op mijn gemak. Er heerst een hele relaxte sfeer op de compound en ik heb mijn vrienden gemaakt. Het zal raar zijn als ik hier over vier weken wegga, maar gelukkig duurt dat nog even!

Heel veel liefs, vanuit Lovina, Bali

-xxx-

P.s. Ik heb al veel prachtige foto's gemaakt. Bewonder ze in mijn fotoalbum!

Ready to go!

Het inpakken van mijn backpack ging nog verrassend makkelijk. Het was wel even goed kiezen welke kleren er meegingen, maar uiteindelijk pastte alles. Mijn gevulde backpack weegt maar 12 kg! Ik weet niet of ik ooit zo weinig bagage heb meegenomen op vakantie... Maar ja, ik weet dan ook niet of ik deze reis kan vergelijken met mijn eerdere vakanties.

De afgelopen dagen heb ik afscheid genomen van mijn lieve vrienden. Dat voelt toch heel dubbel! Het is raar om iedereen achter te laten. Maar aan de andere kant weet ik dat ik een ontzettend leuke tijd ga hebben en dat de 3 maanden zullen omvliegen. Gisteren heb ik nog kort met Eline gebeld, een vriendin en oud-collega van het DeLaMar. Zij zit nu in Indonesië. Het plan is om elkaar daar te ontmoeten. 's Avonds heb ik met mijn ouders en zussen bij Pulcinella gegeten. Niet alleen voor mijn afscheid, maar ook voor Jonne die maandag jarig is! Hieperdepiep HOERA!

Vanochtend op tijd opgestaan om de laatste dingen in de tas te stoppen en naar Schiphol vertrokken. Daar ben ik uitgezwaaid door mijn lieve ouders en zussen. Ik ga jullie missen!

Tot nu toe is alles voorspoedig verlopen, laten we hopen dat deze trend de rest van de reis doorzet! Rond half 4 (8.30 Nederlandse tijd) land ik in Denpasar. Vanuit daar ga ik naar Ubud om mijn eerste nacht door te brengen. Zondag word ik door de reisorganisatie opgehaald en naar het vrijwilligershuis gebracht. Maandag begin ik met een cultuurweek. Hoe dat allemaal zal zijn, schrijf ik in mijn volgende blog!

Lieve allemaal, bedankt voor alle lieve wensen. Ik zal jullie missen, maar ga ook ontzettend genieten van alles wat mij te wachten staat.

Nog een laatste groet uit Nederland,

X Lieke

Nog 2 weken te gaan!

Over precies 2 weken is het zo ver, dan is mijn reis van start gegaan en zit ik alweer een paar uur in het vliegtuig. Maar vandaag was het eerst tijd voor andere dingen. Ik heb namelijk mijn laatste werkdag gehad.

De afgelopen 2 weken heb ik weinig tijd gehad om mijn reis voor te bereiden, omdat het zo druk was op mijn werk. Naast de gewone drukte van oudergesprekken en lessen voorbereiden, moest ik er ook voor zorgen dat de nieuwe leerkrachten precies weten waar ik gebleven ben, zodat zij door kunnen gaan. Dat waren flink wat uren achter de computer, maar uiteindelijk is het gelukt! Vanochtend heb ik nog een heerlijke dag gehad met mijn kleuterklas en om 12.15 mocht ik ze dan echt gedag zeggen. Daarna nog wat laatste dingen afronden, zodat ik uiteindelijk even na 3 uur naar huis kon. De vakantie is begonnen!

In de afgelopen weken ben ik vooral bezig geweest met het regelen van verschillende zaken. Zoals het aanvragen van mijn visum en met mijn reisvaccinaties. Ook heb ik mijn aanmelding voor het vrijwilligerswerk rond gemaakt! Op 6 maart zal ik in Bali beginnen met een cultuurweek. In deze week krijg ik onder andere kook- en taallessen om kennis te maken met de Balinese cultuur. Een week later zal ik starten met mijn vrijwilligersproject. Dan zal ik 4 weken lesgeven op een kleuterschool. Hier kijk ik ontzettend naar uit!! Na deze 5 weken heb ik nog zo'n 7 weken de tijd om rond te reizen door Indonesië. De route is nog onbekend!

De komende weken zal ik vooral bezig zijn met verhuizen naar Almere. Mijn kamer moet ik helaas verlaten, omdat ik afgestudeerd ben. Ook zal ik de laatste voorbereidingen treffen voor het vrijwilligerswerk, inpakken en natuurlijk nog veel afspreken met mijn vrienden en familie voordat ik ze voor 3 maanden gedag ga zeggen!

Via deze blog zal ik jullie op de hoogte houden van al mijn avonturen in Indonesië. Met hopelijk genoeg mooie foto's.

Veel liefs, Lieke

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lieke