Nusa Lembongan (22/5-25/5)

Maandagochtend moet ik helaas afscheid nemen van Sophie en gaat ook officieel mijn laatste week in. Het plan is om deze laatste week nog goed te genieten van de zon en de mooie stranden hier. Op maandag ga ik lopend naar Dream beach. Een mooi, klein strand, maar helaas niet om te zwemmen. De golven zijn hier erg hoog. De meeste mensen staan ook alleen in de branding en laten zich dan nat spetteren door de hoge golven die breken. Tussendoor loop ik naar Devil's Tear. Een mooi klif waar grote golven tegen breken, echt ontzettend gaaf! Het staat er ook helemaal vol met Aziaten. Dankzij hen O's en A's weet je precies wanneer er weer een grote golf breekt. Op de weg terug ontdek ik dat ik blijkbaar direct naast Dream Beach zit, terwijl ik er net met een omweg van 10 minuten heen ben gelopen.

Voor de rest van mijn verblijf op dit eiland heb ik een ander, iets luxer verblijf geboekt. Dit verblijf zou mij dinsdag rond 10.30/11.00 uur ophalen. Doordat zij mijn hostel niet konden vinden, word ik uiteindelijk pas even voor 12.00 uur opgehaald. Gelukkig is het vandaag wat bewolkt en loop ik niet een prachtige stranddag mis. Mijn nieuwe verblijf ziet er prima uit! Een eigen, ruime kamer en een zwembad! Waar ik na mijn lunch goed gebruik van maak. Rond 16.00 uur is het tijd voor het laatste puntje van mijn reizigers bucketlist; Yoga! De les duurt 90 minuten en ik vind het heerlijk! Zeker dat ik dit in mijn laatste dagen nog een keer ga doen. Na het avondeten ben ik eigenlijk van plan om ergens wat te drinken, om wat mensen te ontmoeten. De bar die ik echter op het internet heb gevonden, ligt een beetje afgelegen. Gezien ik best moe ben, besluit ik terug te gaan naar mijn kamer, wat te lezen en dan op tijd te slapen.

Voor de woensdag en de donderdag regel ik een scooter, om zo de andere stranden op dit eiland te kunnen bezoeken. Mijn verblijf zit namelijk ook aan het strand, maar het is niet echt een lekker strand om te liggen. Overal zijn resorts en vissersbootjes en het strand is ook niet erg breed. Daarom rijd ik vanochtend naar Mushroom Bay. Een kamergenoot in mijn hostel vertelde mij dat dit een erg fijn strand is. Nou als ik eenmaal aankom, vraag ik mij toch erg af wat zijn definitie voor een fijn strand is. Opnieuw zijn er overal vissersbootjes, varen mensen af en aan voor snorkel- en duiktochten en is er maar weinig plek om op je handdoek te liggen. Toch besluit ik er even neer te strijken. Voor de lunch ga ik opzoek naar een plekje dicht bij mijn appartement en blijf ik de rest van de middag weer bij het zwembad. Hier klets ik een beetje met andere gasten. Helaas is het vandaag ook weer erg bewolkt. Dat was niet de bedoeling in mijn laatste dagen hier!

De volgende dag begin ik met mijn tweede yogales. Als ik er heen loop, is het duidelijk te zien dat het vannacht hard heeft geregend. Hopelijk blijft het overdag droog! Na weer een heerlijke, maar iets zwaardere yogales en mijn ontbijt ga ik met mijn scooter naar Dream beach. Dit vond ik toch wel een fijn plekje. Gezien het mijn laatste dag hier is, kies ik liever voor een bekend, fijn strand, dan dat ik weer opzoek ga naar een nieuw plekje dat hoogst waarschijnlijk weer tegenvalt. Bij aankomst begint het echter ontzettend hard te regenen... Flink balen! Want al klaart het daarna redelijk goed op, het zand is natuurlijk nu niet meer echt lekker om op te liggen. Gelukkig heb ik tijdens de regenbui twee Nederlandse stellen ontmoet, waar ik een drankje mee heb gedaan. Zij vertelde mij over Sandy Beachclub. Een beetje prijzig, maar een heerlijke plek om van de zon te genieten. Een beetje luxe gun ik mijzelf wel in mijn laatste dagen, dus vertoef ik daar de rest van de middag. En het is inderdaad een heerlijke plek! Het is duidelijk dat hier een Westerse eigenaar de plek runt. Rond 18.00 uur ga ik naar een sunsetpoint, maar helaas is het nog steeds de bewolkt om iets moois te zien. 's Avonds pak ik alweer voor de een-na-laatste keer mijn tas in. Toch wel een raar idee dat het einde al zo dichtbij is, maar ergens ook wel fijn.

Ubud (26/5-29/5)

Het is vrijdagochtend en vandaag vertrek ik naar mijn laatste bestemming in Indonesië: Ubud. Nusa Lembongan was een fijne plek, maar het viel me wel een beetje tegen. Ik had verwacht iets meer van mooie stranden en blauwe wateren te kunnen genieten. Van Ubud weet ik in ieder geval dat het aan mijn verwachtingen zal voldoen, gezien ik hier al eerder ben geweest. Main goal: laatste souvenirs kopen en de Batur beklimmen. Na een wilde bootreis en een rustige busreis kom ik even na het middaguur aan in Ubud. Voor de lunch vind ik een warung waar ze al mijn lievelingseten van Indonesië verkopen, zeker dat ik hier dit weekend nog vaker zal eten. In de middag loop ik een rondje door het centrum en oriënteer ik mij alvast op de laatste souvenirs die ik kan kopen. Ik merk dat ik er ergens wel klaar voor ben om naar huis te gaan en dat ik nu een beetje mijn tijd aan het uitzitten ben. Gelukkig heb ik voor morgen een leuk dagje gepland..!

Op zaterdagochtend sta ik weer op tijd op. Vandaag ga ik een dagje opstap met Lisa!! Zij was mijn coördinator tijdens mijn vrijwilligerswerk in Lovina. Daar konden we goed met elkaar opschieten en we hebben de rest van mijn reis dan ook contact gehouden. Het is heerlijk om haar weer te zien en we hebben ook genoeg bij te kletsen. Daarmee vullen we dan ook het grootste gedeelte van de dag. Een Indonesische vriend van haar is ook mee. We halen zijn 2 dochters op en gaan dan naar het strand van Sanur. Ondanks dat het niet echt strandweercijfer is, hebben we het wel erg gezellig met zijn allen. Eind van de middag gaan we met zijn drieën naar de bioscoop, Pirates of The Carribean 5! Daarna rijden we weer terug naar Ubud waar we met zijn drieën uiteten gaan. De avond brengen we door met vrijwilligers uit Lovina, die hun weekend in Ubud doorbrengen. Het is erg gezellig met zijn allen en echt weer als vanouds met Lisa. Ik vind het dan ook echt jammer als ik haar aan het eind van de avond weer gedag moet zeggen.

Op mijn een-na-laatste dag in Indonesië ga ik er nog even alleen op uit! Ik slaap wel in een hostel, maar heb helaas nog niet echt contact gehad met anderen om mijn dagen met hen door te kunnen brengen. Vandaag ga ik eerst een rondje lopen door de terrasrijstvelden. Ze zijn niet zo mooi als anderen die ik eerder heb gezien, maar het blijft toch prachtig om zo'n groot groenveld te zien. Ik heb de hele wandeltocht een hele donkere lucht gezien en vreesde voor de regen, maar het is toch droog gebleven! Na een korte stop voor mijn lunch gebruik ik mijn onderhandelskills bij het kopen van de laatste souvernirs. Het voelt elke keer weer als een overwinning is mijn afdingen is gelukt, maar toch voelt het ook een beetje slecht. Je neemt toch geld af dat voor jou niet veel waard is, maar dat voor deze mensen juist een hele hoop waard is! Als ik geslaagd ben ga ik naar Goa Gajah, ook wel The Elephant Cave genoemd. Niet dat het iets met olifanten te maken heeft, want het is gewoon een tempel. Mijn laatste tempel in Indonesië en ik heb er toch flink wat gezien in de afgelopen 3 maanden. 's Avonds komt dan toch de regenbui die al de hele dag op de loer ligt, helaas moet ik dan wel nog de deur uit om te eten. Regenjas aan en gaan! Ondanks dat ik helemaal gevuld ben van mijn nasi goreng, kan ik het toch niet laten om voor de laatste keer mijn allergrootste favoriet te bestellen; Pisang Goreng! Bij het hostel pak ik mijn spullen voor de laatste keer in en ga ik vroeg naar bed. Want om 2.00 uur 's nachts word ik opgehaald om de Batur te beklimmen voor zonsopgang.

Om het maximale uit mijn laatste Indonesische uren te halen beklim ik de berg Batur. De klim duurt zo'n twee uur en is toch best pittig in het donker met alleen een zaklantaarn. Het scheelt dat we met een groepje en gids lopen en dat wij ook niet het enige groepje zijn. Als je voor je omhoog kijkt, of achter je naar beneden, zie je een verlicht pad van de zaklampen. Als we rond 6.00 uur aankomen bij de top is de zonsopgang al begonnen. Doordat er veel wolken zijn, is er jammer genoeg niet veel van de zonsopgang te zien. Maar als ik gewoon recht voor mij kijk, heb ik alsnog een grandioos uitzicht wat deze klim het helemaal waard maakt. Daar zie je namelijk, achter het Batur meer, berg Agung omringd in de mist. Prachtig! Na een ontbijtje op de top, inclusief een eitje gekookt in de lava, is het tijd voor de klim omlaag. Op de een of andere manier lijkt dit zwaarder dan de weg omhoog. In het licht vraag ik mij ook met een groepsgevoel af hoe wij de klim omhoog voor elkaar hebben gekregen. We zijn allebei ook erg blij als we weer op de platte grond staan, na een afdaling van twee uur. Terug bij mijn hostel klets ik wat met mijn kamergenoten en neem ik nog een laatste massage voordat ik vanavond 15 uur in een vliegtuig moet zitten...

Om 13.30 neem ik al de bus naar het vliegveld. Dit betekent helaas dat ik nog ruim 5 uur op het vliegveld moet zitten voordat mijn vlucht vertrekt, maar dit scheelt mij wel weer een hoop geld. Gelukkig heb ik tijdens mijn reis de afgelopen drie maanden goed geleerd hoe je zo'n lange wachttijd door moet komen. Voordat ik het weet is het 20.40 uur en gaat mijn vliegtuig de lucht in!

Ik heb een heerlijke laatste week gehad, maar ben er ook wel erg klaar voor om naar huis te gaan. Ik kijk er vooral heel erg naar uit om straks mijn familie en vrienden weer te zien. Daar ben ik ook opeens ontzettend zenuwachtig voor. Hoe zal het zijn als ik ze weer zie!? Om jullie nog even goed op te hoogte te houden, beloof ik nog een laatste blog te schrijven waarin ik je vertel hoe mijn thuiskomst was en hoe ik terug kijk op de afgelopen drie maanden.

Voor nu nog een laatste groet vanuit het prachtige Indonesië!!

Liefs, xxxxx