Yogyakarta (7/5-9/5)

Voor Yogyakarta hebben we meerdere dingen die we willen bekijken. De eerste dag maken we dan ook meteen een planning voor de drie dagen dat we hier zijn en kijken we meteen wat we de rest van onze tijd in Java willen doen. Doordat we alle drie moe zijn van de Bromotour en de lange treinreis gisteren, doen we de eerste dag niet veel. 's Avonds blijven we vooral bij ons hostel. Waar we door de eigenaar worden 'meegenomen' in een jamsessie en dan besluiten met hen mee te eten. Het is een gezellige avond!

De rest van de tijd hier moet we vroeg opstaan, omdat we van alles willen bezoeken. We beginnen met de Borobodur. Een van de grootste en bekendste boeddhistische tempels. We worden om 5.00 uur 's ochtends opgehaald, zodat we er voor de grote drukte zijn. Tempel is prachtig en immens. We kunnen er makkelijk 2 uur rondlopen en foto's maken. Gelukkig valt het ook mee met het aantal bezoekers. Het lukt zelfs gemakkelijk om foto's te maken zonder andere mensen erop! Dat had ik echt niet verwacht. In de middag gaan we naar het Kraton. Dit is het oude paleis van de sultan. Het is een mooi gebouw, met vele foto's en voorwerpen die je over het leven in het paleis vertellen. Elke zaterdag is er een voorstelling met wayan poppen (soort handpoppen) waarmee het verhaal wordt verteld. Helaas kunnen wij dat niet meemaken. Wel worden wij er op gewezen dat we in de buurt kunnen bekijken hoe deze poppen met de hand gemaakt worden. We twijfelen even, maar ach, waarom ook niet? En daar kregen we geen spijt van! Van bizonhuid worden eerst de poppen in vorm gesneden, vervolgens duurt het 4 dagen om alle gaatjes in de poppen te slaan met een naald en daarna nog 3 dagen om de poppen de juist kleur te geven. Wat een ambacht, maar zo verschrikkelijk mooi! De poppen worden veelal in schaduwspelen gebruikt, vandaar de gaatjes. De gaatjes in de lichamen hebben allemaal een betekenis en zo vertelt elke pop een verhaal. Ontzettend bijzonder en gaaf om dit allemaal te zien.

Op onze derde dag in Yogyakarta bezoeken we de Prambaran, een grote hindoeïstische tempel met daar omheen allemaal kleine tempels. Dit doen we met het openbaar vervoer, omdat dit een stuk goedkoper is! Gelukkig is alles om goed uitgelegd en loopt onze heenreis voorspoedig. Ook deze tempel is weer erg mooi, maar ook een stuk drukker dan de tempel gisteren. Het is duidelijk te merken dat we wat later zijn gekomen. Overigens ook in de hitte, best zwaar om in de volle zon over het terrein te lopen en de tempels in te klimmen! De terugreis met de bus verloopt iets minder soepel, omdat we erg lang op onze bus moeten wachten. Toch besluiten we eind van de middag nog een keer de public bus te nemen, naar een ander deel van Yogyakarta. Dit duurt alleen weer verschrikkelijk lang. Het plan was naar een buurt te gaan waar veel zilverwinkels waren en daar rond te lopen. Maar de bus laat zo lang op zich wachten, dat we in het schemer van de avond aankomen en slechts 2 winkels ingaan en dan weer terug. De avond brengen we door bij een bar, waar de eigenaar van ons hostel optreedt met zijn band. Iedereen van het hostel is daar. Het is een gezellige avond zo met zijn allen! Hierdoor wordt het ook wat later dat we terug komen, terwijl we nog onze tas moeten inpakken en de volgende dag tussen 7 en 8 worden opgehaald om naar onze volgende bestemming te gaan; Batukaras!

Batukaras (10/5-13/5)

Ons plan was om naar Pangandaran te gaan, om vanuit daar de Green Canyon/Green Valley te bezoeken, te surfen en te luieren aan het strand. Op aanraden van de staf van het hostel, vertrekken we vandaag echter naar Batukaras. Een paar minuten ten westen van Pangandaran. Helaas zijn we wel onze hele woensdag kwijt met onze reis daar naartoe. Maar zodra we aankomen zien we meteen waarom we hierheen zijn gestuurd. De natuur is echt prachtig, je kan duidelijk zien dat dit een paar jaar geleden nog allemaal jungle was. En het strand heeft iets idyllisch, omdat er zo weinig toeristen zijn en het tussen de bomen zit.

Om onze tijd goed te gebruiken gaan we de volgende dag meteen de Green Canyon bezoeken. We konden kiezen om met de boot te Green Canyon te bezoeken, of door te bodyraften. Na wat twijfels van mijn kant, hebben we voor het laatste gekozen.men WAUW! Wat was dit ontzettend gaaf. Met scheen/kniebeschermers, een zwemvest en een helm hebben ons door de hele rivier vervoerd. Op sommige punten konden we ons gewoon rustig door de stroming mee laten voeren, op andere punten moesten we goed de instructies opvolgen omdat we door een stroomversnelling gingen en er waren momenten dat we via de rotswand moesten klimmen. Tussendoor hebben we ook nog 2 keer van een 5 meter hoge rots af kunnen spreken. Ik was in het begin best bang, maar zodra de adrenaline loskwam, heb ik alleen nog maar kunnen genieten!! Wat een geweldige manier om de omgeving te verkennen. Wat vooral ook erg fijn was, was dat wij met zijn drieën door twee gidsen werden geholpen. Wat een luxe! De rest van de middag hebben we niet veel energie meer over. We chillen in de hangmatten en lopen een stukje om de omgeving te verkennen.

We vinden dit zo een fijn plekje, dat we ons verblijf met een nacht hebben verlengd. Wat betekent dat we vrijdag ook nog de hele dag hebben om uit te rusten en we pas zaterdag verder reizen. Daar maken we goed gebruik van door naar het strand te gaan. Het plan was te gaan surfen vandaag. Maar we voelen ons niet heel fijn bij de golven, ze lijken alle kanten op te gaan. Dus besluiten we het morgenochtend vroeg, voor ons vertrek, nog maar een keer te proberen. Als we aan het eind van de middag teruglopen, voel ik een lichte bries en krijg ik opeens ontzettend veel zin om te gaan hardlopen. Dit heb ik niet meer gedaan sinds ik met mijn reis ben begonnen. Het plan was in deze drie maanden af en toe te gaan rennen, maar na het verzwikken van mijn enkel heb ik het niet meer aangedurfd. Nu ga ik er voor en wat is het heerlijk zeg! Ik hoop de kans te krijgen om nog een keer te rennen voordat ik naar huis ga.

Bandung [+ Jakarta] (13/5-14/5)

Ons plan om vanochtend nog te gaan surfen, kan helaas niet doorgaan. Volgens onze telefoon was het maar 3.5 uur rijden naar Bandung, maar gisteravond zijn we er achter gekomen dat het twee keer zo lang duurt. Helaas pindakaas! Dus we staan weer vroeg op, om zo vroeg mogelijk te bus te kunnen pakken. Na weer een lange reis, in een gelukkig comfortabele bus, komen we tegen 5 uur bijzonder hostel in Bandung aan. Helaas kunnen we vandaag niet veel meer doen. We zijn ook weer erg moe van onze reis. Desondanks maken we wel weer iets mee vanavond. Als wij na het eten willen afrekenen, snappen we niks van wat de bediening tegen ons zegt. Het lijkt alsof ze ons willen duidelijk maken dat onze rekening al is betaald, maar wij hebben niks gedaan... Ik besluit uiteindelijk met de bediening mee te lopen en kom er zo achter dat er een Indonesische man ons eten heeft betaald. Als ik vraag waarom, is het antwoord dat we er zo leuk uitzagen en hij daar zin in had. We weten alle drie niet wat te zeggen. Dus bedanken de man maar hartelijk!

Het plan: eten en op tijd naar bed, zodat we morgen vroeg de stad in kunnen! Ik wil namelijk al om 11.50 uur de trein pakken, zodat ik nog wat van Jakarta kan zien. Betty en Sophie nemen de trein dan later op deed dag, zodat we onze laatste avond samen door kunnen brengen en we alle drie in Jakarta zijn voor onze vlucht de volgende dag

Dat was het plan... Maar helaas is het niet gegund! Als we de volgende ochtend aan de overkant in de supermarkt onze treinkaartjes willen boeken, blijken er alleen nog kaartjes voor de avondtrein van 19.50 uur te zijn. We lopen maar naar het station, in de hoop daar vroegere kaartjes te kunnen vinden. Maar helaas, alle treinen zijn volgeboekt. Tot morgenochtend 11.00 uur, terwijl mijn vliegtuig om 9.00 uur vanuit Jakarta vertrekt... Ik heb even flinke paniek en weet niet wat te doen. Onze andere optie is met de bus naar Jakarta te gaan, of een taxi te nemen wat vele malen duurder is. We besluiten een buskaartjes te gaan regelen en zo begint een flinke zoektocht. Pas 3 uur later hebben we iets kunnen regelen. Of nou ja regelen, we hebben het busstation gevonden. Alleen kun je daar geen plaatsen reserveren, maar moet je gewoon komen en je kaartje in de bus kopen. Die vertrekt zodra die vol is. Ondertussen is het al tegen 12.00 uur. We besluiten nog de stad in te gaan en dan rond 16.00 uur de bus te pakken. We zijn namelijk in Bandung met een doel! De oma van Betty en de opa van Sophie hebben allebei als kind in Bandung geweest. Het leuke is dat de oma van Betty nog precies weet waar ze gewoond heeft en dus kunnen wij haar huis opzoeken. Heel leuk om te zien! De huizen in deze straat hebben best veel weg van Nederlandse huizen. Je kunt ook duidelijk zien dat er nu rijke mensen wonen.

Nadat onze missie geslaagd is, kunnen we gaan lunchen en richting de bus. Helaas lopen we wat vertraging op en is het uiteindelijk 17.10 uur als we bij het busstation aankomen. Nadat we lastig worden gevallen door allemaal Indonesische mannen, die ongevraagd foto's van ons maken, komen we bij de juiste bus terecht. Althans, dat denken we. Want wat blijkt, deze bus vertrekt pas om 18.30 uur. Oftewel, we mogen nog anderhalf uur in de bus wachten, voordat onze busrit van 3 uur begint... Na veel heen en weer gepraat komen we er uiteindelijk achter dat er een andere bus eerder gaat. We stappen over, maar desondanks is het alsnog 18.10 uur als we eindelijk vertrekken. Het zit ons niet echt mee met transport...

Om 21.30 uur worden we alle drie abrupt wakker gemaakt door iemand van de bus dat we moeten uitstappen, omdat we bij onze halte zijn. Vervolgens moeten we een paar taxichauffeurs 10x vertellen dat we geen lift nodig hebben (nee begrijpen ze hier soms heeeeel moeilijk) en dan kunnen we naar ons verblijf voor vannacht lopen.

Na wat gedoe met onze slaapkamers (ja, echt een pechdag) en een FaceTime sessie met iedereen thuis (het is immers Moederdag!) vertrekken we naar de stad voor een drankje om onze laatste avond samen te vieren. Om 2.30 uur liggen we weer in bed.

Mijn tijd in Java zit er alweer op. Morgenochtend vertrekken Sophie en ik al om 6.00 uur naar het vliegveld. Ik vlieg om 9.05 uur naar Lombok en Sophie om 10.00 uur naar Bali. Betty vliegt in de avond naar Maleisië. Het is dus echt tijd om elkaar gedag te zeggen. Toch wel jammer, nadat we drie super leuke weken met elkaar hebben doorgebracht. Gelukkig wonen we niet zo ver van elkaar vandaan in Nederland en zullen we elkaar zeker weer zien!

Java was toch iets anders dan ik had verwacht. Ik verwachtte namelijk iets meer terug te zien van de Nederlandse geschiedenis. Aan het eind hoopte ik dit nog in een museum in Jakarta te kunnen bezichtigen, maar heb daar niet meer de kans voor gekregen. Een goede reden om dus ooit terug te komen naar Java!

Morgen vlieg ik naar Lombok, waar ik Eline weer op ga zoeken in Kuta. Ik heb het daar eerder zo leuk gehad, dat we al snel afspraken dat ik weer terug zou komen.

Een vermoeide, maar vrolijke groet!

Lieke