Malang (2/5-5/5)

Het is dinsdagochtend en vanmiddag vliegen we naar Malang, Java. Op het vliegveld ontmoeten Betty en ik Sophie weer. De komende twee weken reizen we met zijn drieën door Java, van oost naar west. Ons transport naar het vliegveld is nog even stressen, als we voor de internationale vertrekhal worden afgezet, terwijl we de nationale moeten hebben die nog best een eindje lopen is! Maar we redden het allemaal. Al helemaal als blijkt dat de vlucht een uur vertraging heeft.

Voor Malang hebben we een hostel geboekt met een Nederlandse naam (Huize Jon). Bij aankomst blijkt de eigenaar Indonesisch te zijn, maar hij spreekt ook Nederlands! Hij vertelt ons van alles over de stad wat we kunnen doen. Een van zijn aanraders is Toko Oen, een half-Nederlands restaurant waar ze ook kroketten serveren. Het gebouw komt nog uit de tijd van de Nederlandse bezetting. We besluiten er die avond heen te gaan, maar wat valt het vies tegen zeg! We zullen er de rest van ons verblijf nog vaak grapjes over maken hoe 'lekker' je kan eten bij Toko Oen.

Op woensdag bezoeken we een museum die ook deels over de Nederlandse geschiedenis gaat. Heel grappig om tussen al die Indonesische woorden opeens Nederlandse woorden tegen te komen. Helaas is er verder maar weinig vertaald, waardoor we in helemaal begrijpen waar alles om gaat. Hier worden we ook aangesproken door het personeel of ze met ons op de foto mogen. Op dat moment vinden we dat alle drie nog leuk en prima. De rest van de dag kunnen we niet heel veel doen, omdat het veel regent.

De volgende dag regelen we ons bezoek aan de Bromo voor die nacht. Daarna ga ik met Sophie naar de vogeltjesmarkt, terwijl Betty op bed blijft liggen. Nu dat ik mij weer helemaal beter voel, is zij zich juist slechter gaan voelen. Sophie en ik zijn helemaal onder de indruk van de vogeltjesmarkt. In een klein straatje hangen tientallen kooien, met wel honderden vogels. Allemaal verschillende soorten. We zien zelfs een kalkoen die amper in zijn kooi past... We krijgen toch wel erg medelijden met al deze vogeltjes. Als we een een ander straatje ingaan, krimpen onze dierenparken nog meer ineen. Er werd gezegd dat je niet naar deze markt moest als je een grote dierenfan bent, maar dit hadden we niet verwacht. De vogeltjesmarkt is niet alleen voor vogeltjes, we zien ook honden, apen, katten, konijnen, eekhoorns, cavia's en weet ik veel wat voor dieren nog meer. En allemaal zitten ze in veel te kleine hokjes en zie je bij de meeste dieren de paniek in de ogen. Wat het allemaal nog zieliger maakt: de meeste kooien staan in de volle zon en de dieren kunnen geen kant op. We zijn er allebei heel erg van ontdaan en dan ook best blij als we aan het eind uitkomen op een soort bloemenmarkt. Na wat navraag bij ons hostel, komen we er achter dat de dieren worden verkocht als huisdieren en dus niet om te eten. Dat is dan een kleine opluchting. In de middag nemen we alledrie een heerlijke massage, waarna we doorlopen naar Ijenboulevard. Dit werd bij ons aangeprezen als de Nederlandse straat. Heel erg Nederlands komt het niet op mij over, maar zoals de straat is ingedeeld doet het mij heel erg denken aan de Apollolaan in Amsterdam-Zuid. Waardoor je toch een beetje de Nederlandse sfeer proeft.

De volgende dag, of nou ja nacht, staan we alledrie om 1 uur klaar voor onze tocht naar de Bromo vulkaan. Op dat moment is het precies 20.00uur in Nederland, oftewel dodenherdenking. Vanuit ons hostel in Malang, kunnen wij dan toch meedoen met de twee minuten stilte. Daarna zitten we bijna 3 uur lang in een jeep. Het zit totaal niet lekker en van slapen komt dan ook eigenlijk niks terecht. Rond 3.30uur worden we bij het viewingpoint van de Bromo afgezet voor de zonsopkomst. Dat betekent nog bijna 2 uur wachten in de vrieskou totdat we de zon kunnen zien opkomen. We hebben het verschrikkelijk koud en zijn moe, wat ons erg chagrijnig maakt. En dan komt nog het ergste: alle Aziaten willen met ons op de foto. We worden gewoon aan onze arm getrokken als we weg willen lopen. Ontzettend onbeschoft. De zonsopgang is mooi, maar wel iets minder dan ik er van verwacht had. Daarna gaan we door naar de Bromo. In een gigantische drukte lopen we de vulkaan op, gelukkig is het steilste stuk via een trap te beklimmen. De vulkaan is gigantisch en stinkt ontzettend erg naar zwavel. Nu zou ik willen dat ik een mondkapjes had gehad! Maar het is ook wel erg gaaf om mee te maken. Je ziet de lava niet, maar je kan het duidelijk horen borrelen. Op de terugweg stoppen we nog bij een waterval en zijn we uiteindelijk om 12.00uur weer terug bij het hostel. We rusten alledrie wat uit en 's avonds ga ik met Sophie naar Batu, een dorpje op zo'n 40 minuten rijden van Malang. We hebben een super avond! Er blijkt namelijk een soort streetfoodmarket te zijn, waar we onszelf verplichten om van alles te proberen. Gewoon even opletten waar de meeste locals zijn en proeven maar! Het is allemaal super lekker, maar toch voelen we ons niet helemaal op ons gemak. We zijn namelijk de enige toerist en voelen ons erg bekeken in onze korte broek en hemdje. Leerpunt voor de volgende keer: altijd een lange broek aan of sarong meenemen als je naar een onbekende plek gaat.

Soerabaya (6/6)

Zodra alle spullen zijn ingepakt vertrekken we met een taxi naar Soerabaya, voor een dag. Betty en Sophie willen hier graag naartoe omdat van beide een van hun grootouders hier heeft gewoond als kind. Bij aankomst boeken we meteen treintickets naar Yogyakarta. We hebben zo'n 5 uur de tijd om de stad te verkennen. En dat is voor ons meer dan genoeg, er is namelijk niet heel veel te zien. En geen van beiden weet waar hun grootouder heeft gewoond. Het leukste is de markt waar we terecht komen, waar vooral heel veel kroepoekkraampjes te vinden zijn. Dit moet ik natuurlijk hebben! Rond 16.00 uur regelen we ons avondeten en wat snacks voor in de trein. Daarna halen we onze backpacks op bij een hotel, waar we deze achter mochten laten voor een dagje. Dan is het tijd om 5 uur in de trein te zitten naar Yogyakarta. Bij vertrek is het al donker, dus veel van de omgeving kunnen we niet zien. Als we aankomen gaan we rechtstreeks naar ons hostel en naar bed.

Het was een drukke, maar leuke week. Het is ontzettend gezellig om weer met zijn drieën te zijn en in Java is genoeg te zien en te beleven. De komende week blijven we nog een paar dagen in Yogyakarta, waar we genoeg willen doen. Daarna willen we door naar Batukaras, een kustplaats waar je als beginner goed kan surfen. Vanuit daar door naar Bandung en eindigen in Jakarta, waar we alle drie weer een andere kant opvliegen.

Lieve groetjes! Lieke