Maandag 27 maart

Vandaag ben ik nog steeds in Uluwatu. Vanwege de feestdag morgen zijn we tot en met woensdag vrij. Als ik wakker word regent het. Zodra de regen over is besluiten Savannah en ik de omgeving te voet te verkennen, het is namelijk niet echt strand weer. We lopen een flink stuk en wanneer we weer terug willen lopen gaat het weer flink regenen. Zo erg dat we besluiten een taxi te regelen om ons naar het hostel te brengen.

's Middags klaart het op en besluiten we een scooter te huren. Best spannend, gezien we beiden nog nooit gereden hebben! Maar het is een stuk gemakkelijker en goedkoper voor onze middagplannen. We willen namelijk wat andere stranden zien, een tempel bezoeken en naar de Ogoh Ogoh, een ceremonie voor het Balinese nieuwjaar. Twee Braziliaanse jongens in onze kamer blijken hetzelfde plan te hebben. Samen trekken we er op uit. Helaas kunnen we de tempel niet zien, deze is al vroeg gesloten i.v.m. de ceremonies. Het is een hele belevenis om deze ceremonie mee te maken!

Morgen is het Nyepi (Day of Silence), het Balinese nieuwjaar. Op deze dag wordt er geen geluid gemaakt en mag je geen stroom of licht gebruiken. De Balinezen geloven dat er op die dag kwade geesten over het eiland vliegen. Door geen geluid of licht te maken, zullen de kwade geesten Bali niet vinden. Vandaag, de dag voor Nyepi vieren zij Ogoh Ogoh. Dit is een ceremonie waar elk dorp/gemeenschap een groot beeld heeft (een Ogoh Ogoh) waarmee zij de boze geesten verdrijven die ín je lichaam zitten. Elk dorp/gemeenschap loopt in een optocht met de Ogoh Ogoh. Hierbij wordt ook veel geluid gemaakt, omdat ze morgen de hele dag stil moeten zijn. En dat geluid heb ik geweten. Ik vond het zelf best eng klinken, dat het mij verbaasde dat alle kleine kinderen zo rustig bleven. Als ik dit als klein kind had meegemaakt, was ik zeker weten huilend weggerend. Het geluid maakt alles wel nog indrukwekkender. De Ogoh Ogoh's zijn gigantisch en ontzettend mooi gemaakt (van papier-maché). In de afgelopen dagen heb ik er al een aantal in de maak langs de weg gezien. In min fotoalbum kun je een paar foto's zien! Wat ook heel mooi was om te zien, was de bevolking die allemaal in hun feestelijke kleding rondliep. Allemaal zo prachtig!

Na een uur rijden we weer terug om de zonsondergang te kunnen zien. Als we 's avonds wat gaan eten ontmoeten we 6 Amerikaanse jongens. Er is weinig plek en ze vragen of wij onze tafel met hen willen delen. Dit voelt echt als reizen; tijdens het eten spontaan met onbekenden zijn en daarna ieder weer zijn eigen weg.

Dinsdag 28 maart - NYEPI

Vandaag is het Nyepi. Wat het allemaal inhoudt heb ik al uitgelegd. Een ander belangrijk ding vandaag is dat we de straat niet op mogen. Dit betekent dat Savannah en ik onze hele dag bij ons hostel doorbrengen. Gelukkig schijnt de zon en hebben we een zwembad. Het is dus een prima, luie dag. Als wij ons eten bestellen rond 17.45 uur, is het nog maar de vraag of het gaat lukken. Rond 18.30 uur gaat de zon onder en zal het dus overal donker zijn. Terwijl de twee vrouwen in de keuken nog druk bezig zijn met koken, wordt het buiten steeds donkerder. Uiteindelijk komen er twee mannen langs om alle kleine gaatjes van de keuken dicht te maken, zodat van buitenaf niet te zien is dat er licht wordt gebruikt. Wel krijgen we alsnog de boodschap op te schieten. Als de politie ontdekt dat er licht wordt gebruikt, wordt iedereen in het hostel opgepakt om de rest van Nyepi door te brengen in het politiebureau. Gelukkig is het allemaal goed gegaan!

Doordat het donker is kunnen we 's avonds niet veel doen. Gelukkig heb ik mijn e-reader, waardoor ik ook kan lezen nu het donker is. Maar dat is niet het enige waarmee ik mijn avond vul. Want dat het op heel Bali donker is, heeft een groot voordeel: er is een prachtige sterrenhemel! Ik installeer me in een zitzak en geniet!

Woensdag 29 maart

We staan vandaag vroeg op. Om 8.30 uur komt onze taxi om ons naar Kuta te brengen, vanaf daar pakken we de bus terug naar Lovina. Onderweg naar Kuta zien we veel Ogoh-Ogoh's langs de weg. De meesten zijn onthoofd. Later zullen de beelden verbrand worden om alle boze geesten te verwijderen. Het is een prima rit en even na 14.00 uur zijn we weer 'thuis'. In de bus hebben we alvast twee nieuwe vrijwilligers ontmoet die ons team komen versterken: Pia (Mexicaans) en Selina (Duits). Terug bij de compound zijn er weinig mensen, wij zijn de eerste die terugkomen van het lange weekend. Maar dat betekent nog niet dat het rustig is! Op het strand 20 meter bij ons huis vandaan, is er een soort braderie vanwege het nieuwe jaar. We besluiten samen even een kijkje te nemen. Er wordt harde muziek gedraaid, eten en kleding verkocht en je kan overal gokken.

De rest van de dag delen we met elkaar onze verhalen van het weekend, bereid ik mijn lessen voor de volgende dag voor en maak ik alweer nieuwe plannen voor het komende weekend. Dit keer ga ik naar Ubud met Zac, Thibaud en Audrey.

Donderdag 30 maart

Ik heb vandaag een super klein groepje in de kindergarten: 8 kinderen! Waarschijnlijk hebben de meesten nog een extra ceremonie vandaag. Daar krijg je hier heel gemakkelijk vrij voor. Het is een heerlijke dag vandaag met zo een klein groepje. Toch hoop ik wel dat er morgen meer kinderen zijn, want dan is het alweer mijn laatste dag bij de kindergarten! Vanwege een halfjaarlijkse ceremonie zijn de kinderen volgende week en de week daarop vrij.

's Avonds is het alweer tijd voor onze wekelijkse dinnerparty waarin we iedereen welkom heten en gedag zeggen. Deze week moeten we helaas een hoop vrijwilligers gedag zeggen. Om deze laatste donderdag samen goed door te brengen gaan we na het eten met zijn allen wat drankjes doen in het centrum.

Vrijdag 31 maart

Het is vandaag mijn laatste dag als vrijwilliger bij de kindergarten. Om afscheid te nemen heb ik zelf een soort diploma gemaakt om aan alle kinderen te laten weten dat ik trots op ze ben. Ze waren ontzettend lief en deden altijd hun best om nieuwe Engelse woordjes te leren. We kleuren onze diploma, spelen wat spelletjes en maken een groepsfoto. Dan is het tijd om gedag te zeggen! Op het schoolplein maken we nog een groepsfoto met alle leerkrachten en vrijwilligers samen. En o, wat willen de kinderen toch graag bij ons op de foto, haha!

's Middags geniet ik lekker van het zonnetje en pak ik mijn tas in. Nadat we na het eten afscheid hebben genomen van iedereen, vertrek ik met Zac, Thibaud en Audrey naar Ubud. Na een autorit van 2.5 uur komen we aan. Het hotel is prachtig, maar ook heel groot. Niet iets waar ik normaal zelf heen zou gaan. Nadat we ons op onze kamers geïnstalleerd hebben, gaan we in onze straat opzoek naar een bar om wat te drinken.

Zaterdag 1 april

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijtbuffet met westers ontbijt (lees: croissantjes, boter, muesli, pannenkoeken). We zijn alle vier meteen helemaal happy! Na het ontbijt regelen we meteen scooters voor vandaag en morgen. De dag brengen we door met winkelen. Of eigenlijk vooral winkelen voor de anderen en alleen maar kijken voor mij. Ik wil namelijk nog geen souvenirs kopen, omdat ik die ander nog 8 weken moet mee sjouwen. En ik wil mijn geld niet te makkelijke uitgeven aan kleding, aangezien er hier in Indonesië genoeg te zien/doen is waar ik liever mijn geld uitgeef! Toch is het leuk om hier rond te lopen en het centrum van Ubud te zien. Er zijn hier zoveel meer toeristen dan in Lovina. We proberen ons in te beelden hoe het zou zijn om hier ons vrijwilligerswerk te doen; Ubud is de andere locatie in Bali. En komen al snel tot de conclusie dat we blij zijn met Lovina. Het is zo'n kleine, rustige plek waardoor we ons een grote familie voelen.

's Avonds besluiten we spontaan naar een Balinees dansoptreden te gaan. Dit is heel indrukkenwekkend. Ze dansen hier heel anders dan wij dat doen. Het lichaam is voornamelijk stil en de armen en het hoofd bewegen het meest (Ja mam, ik zie jou nu meteen je hoofd bewegen ????). Maar ze gebruiken ook een heel nieuw lichaamsdeel om mee te dansen: hun ogen. Als me er te lang naar kijkt ziet het er, i.c.m. de make-up best griezelig uit.

Vlak voor het einde glippen we al weg om te gaan eten. Thibaud en Audrey weten een lokale warung, waar je lekker en goedkoop Indonesisch kan eten. Daar blijken zij helemaal gelijk in te hebben! Na het eten gaan we met de scooters naar The melting pot. Een saloon waar je kan tafeltennissen, tafelvoetballen, poolen én je vlag signeren! We doen het allemaal en hebben een heerlijke avond met elkaar.

Zondag 2 april

Nadat we weer hebben genoten van ons heerlijke (westerse) ontbijt, gaan we met onze scooters op avontuur. We gaan vandaag twee watervallen bezoeken. De eerste is heel mooi en we zijn op een ander stel na, de enige bezoekers. We kunnen dus goed van dit mooie natuurverschijnsel genieten vanuit het water en wat foto's nemen. Na een uur gaan we door naar de volgende waterval, het begint namelijk een stuk drukker te worden. Bij de volgende waterval is het al meteen duidelijk dat het hier veel drukker zal zijn, het is allemaal veel toeristischer. En al snel begrijpen we waarom: deze waterval is gigantisch! En ook ontzettend prachtig. We klimmen via de zijkant omhoog, om alles van bovenaf te kunnen zien. Als we weer beneden zijn gaan de anderen het water in. Ik heb veel last van mijn enkel van het lopen over de rotsen en besluit aan de kant te blijven.

Rond 15.00 uur zijn we weer terug in het hotel. We gaan nog even naar het centrum en eten wat. Rond 20.00 uur worden Zac en ik door onze taxi opgehaald om terug te gaan naar Lovina. Als we even daarvoor van het restaurant naar ons hotel terug willen gaan, regent het gigantisch hard. En voor het eerst heb ik mijn poncho bij me en ik ben ontzettend gelukkig haha. Terwijl de anderen zeiknat worden van 1 minuut door de stromende regen, ben ik lekker droog. Oké, op mijn voeten na dan... Dan is het toch echt tijd om Thibaud en Audrey na 4 weken gedag te zeggen. Het zal heel raar zijn om zonder hen 'thuis te komen'. Audrey en ik zijn vier weken lang kamergenoten geweest, daar raak je toch wel gehecht aan!

De taxirit terug verloopt voorspoedig. Als we weer terug zijn staat Lisa ons al op te wachten om kort bij te kletsen over het weekend. Morgen begint mijn laatste week hier. Helaas niet bij de kindergarten vanwege de vakantie, maar bij constructie. We gaan een basisschool opknappen. Ik ben benieuwd!

Het was een rare, maar bijzondere week. Door de nationale feestdagen heb ik deze week maar twee dagen lesgegeven. De week vloog hierdoor om! Het was een hele ervaring om de Ogoh-Ogoh en Nyepi mee te maken. Dit zal ik zeker nooit vergeten! Deze laatste week zal raar zijn. We zijn nog maar met vier vrijwilligers over. Waarvan Zac de enige is waar ik tegelijk mee ben gestart. Maar we zullen het ongetwijfeld weer een leuke week maken!

Liefs vanuit Lovina, Bali

XOXO Lieke