Maandag 20 maart

Deze week mogen we de kinderen in de kindergarten niks nieuws leren. Dit is alle scholen opgelegd vanuit de overheid, waarom is mij nog altijd niet duidelijk. De hele week zullen de leerkrachten spelletjes met de kinderen spelen en krijgen wij telkens een half uur lestijd. Vandaag hebben wij wel de hele dag de tijd om ons eigen programma te doen. Dat betekent dus anderhalf uur alles herhalen van de vorige week.

Terug bij de compound leer ik alle nieuwe vrijwilligers kennen, het zijn er een hoop! Drie Amerikaanse meiden, twee Duitse meiden, een Nederlands meisje en een Zwitserse vrouw. We zijn deze week dus met zijn 14 vrijwilligers, dat is een stuk drukker! De rest van de dag ben ik bezig met mijn lesvoorbereidingen en het schrijven van mijn blog. Ook zit ik weer de hele dag met mijn voet omhoog. Ik voel toch weer veel druk op mijn enkel. Alleen weet ik niet of dit komt doordat ik afgelopen weekend half er op heb gelopen, of doordat mijn pijnstillers klaar zijn.

's Avonds proberen we plannen te maken voor het komende weekend. We hebben dan een extra lang weekend, vanwege Nyepi (silent day) en het Balinese nieuw jaar. Hier later meer over! Hierom gaan veel vrijwilligers naar Java of Lombok dit weekend. Gelukkig vind ik een groepje dat op Bali wil blijven, want ik ben wel erg benieuwd naar deze feestdagen!

Dinsdag 21 maart

Alle kinderen op de kindergarten krijgen vandaag een kleurplaten voor een kleurwedstrijd. Grappig om te zien, want het lijkt alsof sommigen opeens veel meer hun best doen dan anders! Met deze kleurplaten wordt de hele ochtend gevuld. Dit betekent dat ik zelf niet veel kan doen. In Nederland zou ik met de kinderen kletsen tijdens het kleuren, maar door de taalbarrière lukt dat hier niet. Dat vind ik toch wel jammer, want nu verveel ik mij een beetje. Dan blijkt er een beetje miscommunicatie te zijn. We moeten van 8.45-9.15 lesgeven en dan is de school om 9.30 uur afgelopen, vanwege een vergadering. Best vervelend dat dit zo laat pas naar ons gecommuniceerd wordt, maar gelukkig ben ik wat gewend vanuit Nederland. Dus hup het programma omgooien en daarna weer op tijd naar huis.

Begin van de middag begint het keihard te regen en het houdt niet op tot het begin van de avond. We kunnen dus geen kant op... Dan maar een beetje oefenen met lopen op twee benen/voeten. Dat gaat goed, maar voelt ook wel erg onwennig! Hopelijk heb ik er morgen geen last van.

's Avonds proberen we onze plannen voor het weekend wat concreter te maken. We besluiten met Savannah, Albin en Jutta naar Canggu te gaan tot en met zondag. Op zaterdag zullen we Jutta gedag zeggen. En daarna doorreizen naar Uluwatu, waar we afscheid zullen nemen van Albin, maar ook Nyepi zullen doorbrengen. Hostels moeten we de volgende dag maar uitzoeken.

Woensdag 22 maart

Als ik vandaag naar het ontbijt loop, maak ik mijn eerste aardbeving mee! Gelukkig is het hier niks ernstigs, aangezien we ver van het epicentrum af zitten. Toch is er wel enige beweging te voelen. Op de kindergarten wordt vanochtend een nieuw spelletje gespeeld: kroepoek happen! Heel grappig om te zien, vooral omdat sommige kinderen niet snappen wat de bedoeling is. Ik vraag mij erg af of dit is afgeleid van het oerhollandse koekhappen of dat dit een losstaande traditie is. Mijn taak is eigenlijk vooral toekijken en ik vermaak mezelf door foto's te maken en met de kinderen te spelen.

Vandaag besluit ik naar de supermarkt te lopen, daar ben ik ondertussen ook al een week niet meer geweest. En het gaat goed! Vanochtend bij de kindergarten had ik nog een kruk mee, maar nu niet. Ik word er meteen blij van. Heerlijk om weer mobieler te zijn.

De rest van de dag wordt gevuld met het zoeken naar hostels voor Canggu en Uluwatu en natuurlijk ons favoriete kaartspelletjes King of Hearts. Met Savannah bedenk ik een activiteiten voor morgenmiddag, omdat de dagen wel erg lang duren als we vanaf 10.00 uur vrij zijn. Lisa geeft ons de tip met de taxi naar een tempel en rijstvelden te gaan, we leggen dit dan ook meteen vast!

Het plan was vanavond op tijd in mijn bed te gaan liggen, maar rond 21.00 uur begint het te stortregenen, inclusief onweer. Helaas ligt mijn regenjas in mijn backpack... Het is toch nog een paar meter naar mijn kamer toe en met mijn enkel vertrouw ik het nog niet om te rennen. Dus ik wacht totdat het minder wordt. Na drie kwartier durf ik het aan en kan ik door de modder naar mijn kamer toe.

Donderdag 23 maart

Tijd voor het volgende spelletje in de kindergarten! De kinderen gaan een ballonnenrace doen: met een ballon tussen je benen zo snel mogelijk heen en weer lopen. Het zorgt voor hilarische taferelen en het lijkt alsof de leerkrachten meer plezier hebben dan de kinderen zelf. Als we de plannen van morgen vertellen worden de kinderen helemaal enthousiast: we gaan naar het strand!

Als we terug komen van kindergarten pakken Savannah en ik snel onze spullen en dan is het tijd voor onze daytrip! We hebben ontzettend veel geluk met onze chauffeur, want hij vertelt ons meteen dat hij genoeg dingen heeft om ons te laten zien. De eerste stop is in zijn tuin, waar hij verschillende fruit- en groentesoepen verkoopt. Het ziet er gaaf uit! Daarna vervolgen we onze weg door de bergen. Respect voor deze chauffeur! De wegen zijn ontzettend stijl met veel scherpe bochten, waarin je het tegemoetkomende verkeer niet kan zijn. Gelukkig is het niet druk op de wegen en bereiken we veilig onze volgende stop: een prachtig uitzicht over de twinlake. Om te weten hoe alles er vandaag uitziet, moet je echt even de foto's bekijken! Er waren zoveel mooie dingen! De volgende stop is de Ulun Danu Beratan tempel. Het is een mooie tempel, maar minder indrukwekkend dan ik had verwacht na alle verhalen. Onze chauffeur geeft ons een rondleiding. Hij vertelt ook dat het erg druk is, omdat veel mensen hun ziel komen reinigen voor het nieuwe jaar. Ik voel mij als toerist toch iets bezwaard; mensen zijn hier heel serieus aan het bidden en ik kom alleen maar langs om wat foto's te maken.

Onderweg naar de volgende stop komen we langs prachtige familietempels! (Elke familie woont bij elkaar op een erf, compound, en heeft daar zijn eigen tempel) Aan de tempels is te zien dat de mensen hier welgesteld zijn. Daarna gaan we opeens over in een gebied met enkel rijstvelden, de zogenoemde terrasrijstvelden. Bij de grootste stoppen we en gaan Savannah en ik door de rijstvelden wandelen. Het is een soort vallei met allemaal rijstveld 'terrassen'. De vorm is prachtig, maar de groene kleur maakt alles nóg mooier. Ik kan hier eeuwen naar blijven staren! Gelukkig hoeven we na onze wandeling niet meteen gedag te zeggen, gezien we gaan lunchen met uitzicht op deze rijstvelden.

Er is volgens onze chauffeur nog genoeg te zien, maar we besluiten toch maar terug te gaan. De chauffeur haalt ons over om nog een keer te stoppen: weer in zijn tuin. Dit keer krijgen we verschillende stukken fruit te proeven. Wat heerlijk allemaal!

's Avonds na het eten halen we met zijn allen wat Bintangs bij de supermarkt en drinken deze op op het strand. Gelukkig is het vandaag drooggebleven, dus is het strand goed begaanbaar. Het is weer erg gezellig met zijn allen!

Vrijdag 24 maart

Vandaag gaan we met de kindergarten naar het strand. De kinderen zijn uitzinnig van vreugde. Ondanks dat ze zo dicht bij het strand wonen, is het strand blijkbaar nog steeds heel speciaal voor hen. In groepjes gaan de kinderen zaklopen. Dit zorgt opnieuw voor veel lachbuien bij ons en bij de leerkrachten. Verder vermaken alle kinderen zichzelf prima! Opvallend is dat niemand het water in gaat en de leerkrachten hier dus ook helemaal niet op hoeven te letten. Dat zou met mijn klas in Nederland toch echt wel anders gaan!

Terug bij de compound pak ik mijn tas in voor het weekend. Daarna trek ik voor het eerst deze week mijn bikini aan om te zonnen; het zonnetje schijnt eindelijk weer! Voor het eerst deze week hebben de wolken ruimte gemaakt voor de zon. Het is heerlijk, maar na drie minuten is het al niet meer uit te houden. Een duik in het water zou nu erg welkom zijn, maar helaas...

Na het avondeten vertrekken we naar Canggu! Het is een autorit van zo'n 2.5 uur, deels weer door de bergen. Als we aankomen bij ons hostel besluiten we al snel om richting een bar te gaan voor wat Bintangs. Terwijl we wat drinken en kletsen, zie ik opeens Chantal en Kady! Twee meiden die ook vrijwilligerswerk hebben gedaan in Lovina en mee waren naar Gili Air. We drinken met zijn allen nog wat en gaan daarna door naar een club. Voor het eerst sinds ik hier ben ga ik uit. Ik heb een heerlijke avond!

Zaterdag 25 maart

Het was mijn eerste nacht in een hostel, maar ik heb heerlijk geslapen! We gaan buiten de deur eten en daarna naar het strand. Het is zo'n 20 minuten lopen. Het strand is groot en de golven zijn nog groter! Het is een waar surfersparadijs. Terwijl wij op ons bedje liggen, kunnen we de surfers zien. Helaas is het water erg wild vandaag, waardoor zwemmen niet echt lukt. De golven zijn ook te sterk voor mijn enkel. Vandaag zijn er al enkele ceremonies bezig in verband met Nyepi, waardoor er op het strand geen eten wordt verkocht. Gelukkig vinden we al snel een restaurantje om te lunchen!

Rond 16.00 uur verlaten we het strand en lopen we weer naar ons hostel. Daar moeten we helaas Jutta gedag zeggen, die vanavond naar huis vliegt. Met Albin en Savannah proberen we een scooter te regelen, maar helaas! Met een taxi gaan we terug naar het strand om de zonsondergang te zien, die zou prachtig zijn. Maar helaas.. In de loop van de middag is het weer zo bewolkt geworden, dat er niet veel van de zonsondergang is te zien. Na het avondeten gaan we terug naar ons hostel, met het idee om later op de avond weer Kady en Chantal te ontmoeten. Maar rond 22.00 uur laten zij weten erg moe te zijn en besluiten we uiteindelijk bij ons hostel te blijven. Daar kletsen we wat met andere reizigers en spelen we natuurlijk ons favoriete kaartspel King of Hearts.

Zondag 26 maart

Als we wakker worden is het weer eens aan het regenen. In Lovina niet heel erg, maar als je een weekend weg bent wil je toch graag iets doen! En laat ik mijn regenjas nou in Lovina laten liggen... We ontbijten bij een restaurantje meteen naast ons hostel en gaan dan met een taxi naar een winkelstraat. Tegen de tijd dat we aankomen is het gelukkig zo goed als droog en kunnen we de winkeltjes afstruinen. Het zijn niet zozeer toeristische winkeltjes, maar meer te vergelijken met onze eigen winkels. Hierdoor is de kleding ook duurder, dus koop ik uiteindelijk maar één jurkje. Omdat het er niet naar uitziet dat het weer gaat opklaren, besluiten we rond 13.30 uur naar onze volgende bestemming te gaan: Uluwatu.

De taxirit duurt ongeveer een uur. Het hostel van Savannah en mij is boven aan een heuvel gelegen, maar wel in de straat die uitkomt op het strand! Als Albin ook zijn appartement heeft gevonden, ontmoeten we elkaar weer om samen wat te eten. Terwijl we op Albin wachten, besluiten Savannah en ik alvast het strand te verkennen. Bij aankomst blijkt dat je entree moet betalen, dus schuiven we ons bezoek maar op naar morgen. Wat eten en een paar kaartspelletjes later is het 22.00 uur en tijd om Albin gedag te zeggen. Hij gaat naar zijn eigen appartement, waar zijn vriendin ook heen zal komen om samen verder te reizen. Dat betekent dat wij elkaar niet meer zullen zien!

Mijn derde week in Indonesië zit er alweer op! En ik heb weer genoeg meegemaakt. Door de vele regen heb ik niet altijd iets kunnen doen, maar ik kan wel eindelijk weer lopen! Ik ben blij dat ik weer wat mobieler ben. Ik vond het jammer dat ik deze week niet echt les heb kunnen geven op de kindergarten, maar heb wel weer andere ervaringen opgedaan! Vooraf was ons ook al vertelt dat je project ter plaatsen nog kan veranderen, i.v.m. de vele ceremonies/tradities die Bali kent. Dat heb ik in ieder geval al meegemaakt! En volgende week is het tijd voor de grootste Balinese traditie: Nyepi/Silent day.

Een zonnige groet uit Bali!

-X- Lieke