Maandag 13 maart

Vandaag gaat de wekker al om 7.00 uur, mijn eerste dag als vrijwilliger bij de kindergarten is aangebroken! Deze week geef ik samen met Jeanine les, een Duits meisje die vorige week de introductieweek in Ubud deed. Omdat zijn gisteren pas laat is aangekomen, heb ik de lessen alleen voorbereid. Tijdens het ontbijt praat ik haar er doorheen. We zijn deze week met een grote groep vrijwilligers bij de kindergarten, 7 om precies te zijn. Door de examens op de primary school, kan daar geen lesgegeven worden. Gelukkig hebben we hier een grote auto, dus passen we er met zijn allen in.

Het lesgeven bevalt mij goed, maar het is ook wel pittig omdat de kinderen nauwelijks Engels spreken. Gelukkig zit Lisa, een van de coördinatoren, deze week bij ons in de klas om te helpen met vertalen. Dat scheelt een hele hoop. En gelukkig ken ik enkele basiswoorden van de taalklas vorige week. Tijdens de pauze kijk ik mijn ogen uit, het gaat hier zo anders dan op mijn school in Nederland! De kinderen mogen binnen en buiten eten. Enkele kinderen hebben hele maaltijden mee, maar veruit de meeste kinderen alleen maar snoep. Ook zie ik meerdere kinderen met geld in hun hand. Even navragen bij Lisa leert mij dat er een soort schoolkantine is waar de kinderen snoep of drinken kunnen kopen. Bijzonder! Als we na 2 uur weer wegrijden staan er een hele hoop kinderen bij het muurtje klaar om ons uit te zwaaien.

Na de lunch gaat een deel van de groep naar een zwembad dicht bij, samen met nog 2 anderen besluit ik bij de compound te blijven. Zo kan ik mijn blog van vorige week afmaken en de les voor morgen voorbereiden. Dit moet voor 16.00 uur gebeurd zijn, omdat dan alle werkbladen etc. gekopieerd worden. Vandaag gaat dit echter niet lukken: rond 15.30 uur begint het te regenen en wordt het ook niet meer droog.

Na het eten ga ik douchen en trek ik voor het eerst vrijwillig een lange broek aan. Door de regen is het flink afgekoeld. Ik speel nog wat kaartspelletjes en ga dan bij tijds naar bed toe, morgen gaat de wekker namelijk nóg vroeger!

Dinsdag 14 maart

Wat een vroegte vandaag! Om 6.00 uur moeten we voor het hek klaar staan, want we gaan dolfijnen spotten! Met een boot gaan we de zee op. In het begin zie ik maar weinig boten, maar ook geen enkele dolfijn. Na een half uur varen we op een groep boten af en zien we daar ook dolfijnen. Heel gaaf om ze te zien, maar toch ook erg zielig voor de dolfijnen. We zijn met zo'n 12 boten en zodra er ergens een dolfijn te zien is, gaat iedereen er op af. De dolfijnen zijn steeds maar kort boven water, wat het lastig maakt om goede foto's te maken.

Als we weer terug aan land zijn is het al 7.20 en moeten we snel gaan ontbijten en omkleden, want ons project gaat gewoon door. Vandaag geef ik alleen les, Jeanine is ziek geworden van de boottocht. Dat vind ik stiekem toch wel fijn, om alleen les te kunnen geven. De kinderen zijn enthousiast om mij te zien en de lessen gaan ook goed! Vooral leuk om te zien dat de kinderen gisteren echt iets geleerd hebben! Ze kennen nog alle lichaamsdelen die we aangeboden hadden.

Om 10.15 zijn we weer terug bij de compound en gaan we met een klein groepje naar Krishna, een soort shoppinghal. Ik wil namelijk erg graag een paar shorts kopen, gezien het best warm is een spijkershorts niet altijd even comfortabel zitten. Uiteindelijk kom ik terug met twee shorts en een dunne sarong, samen voor nog geen €10!

Na de lunch begint het weer te regenen en dit keer nog harder dan gisteren. Ik trek al snel mijn lange broek weer aan en 's avonds zelfs een trui. Het is echt weer een stuk frisser geworden! In de middag bereid ik mijn lessen voor en help anderen ook bij hun voorbereidingen. Rond 19.00 uur is het gelukkig droog en kunnen we even naar de supermarkt lopen om wat te eten te halen. Als we terug zijn begint movienight, Lisa heeft een film gedownload en laat iedereen mee kijken. Ik kijk met een half oog mee, terwijl ik weer gezellig met Albin klets.

Woensdag 15 maart

Ook vandaag begint mijn dag weer op de kindergarten. Gelukkig is het weer opgeklaard. Gisteren hadden we links en rechts besproken, maar leek dit niet echt door te dringen. Vandaag herhalen we het en opeens lijkt het kwartje gevallen. Wat voelen we ons trots! Het liedje Hockey Pockey is op deze manier ook meteen een stuk leuker. Na het lesgeven ga ik met Jutta en Amie in de zo'n liggen, maar het is verschrikkelijk warm. Zo ontstaat het plan om na de lunch naar het zwembad te gaan. Nog even snel de lessen voorbereiden en dan kunnen we weer genieten. Het zwembad is van een hotel, op 5 minuten loopafstand. Je betaalt €5 entree en krijgt in ruil daarvoor wat water en frietjes. We genieten weer goed met zijn allen! Een duik in het zwembad is een heerlijke verfrissing in deze warmte.

Na het eten gaan we met een grote groep naar het centrum toe om daar wat drankjes te doen. Ik drink een paar GT's en Bintangs. Al snel worden we door de barman richting het podium getrokken waar een band speelt en staan we daar met zijn allen te drinken. Volgens de barman zit er aan een tafeltje nog drie Nederlands. Of ik die even wil overtuigen dat zij ook mee moeten dansen. Ik loop op ze af, enkel met het idee om even gedag te zeggen. Dan hoor ik opeens "Ben jij Lieke? Het zusje van Mijke?" Blijkt een oud studiegenootje en vriendin van Mijke aan die tafel te zitten. Wat ontzettend toevallig! Rond 22.00 uur staat de taxi-chauffeur ons weer op te wachten. We zouden we langer willen blijven, maar we moeten voor 22.30 uur weer terug zijn en natuurlijk de volgende dag vroeg op voor ons project.

Ik ga meteen naar bed, maar mijn avond blijkt dan nog niet te eindigen... Als ik vanuit mijn kamer terug wil lopen naar de compound om mijn waterflessen te pakken, maak ik een misstap en ga flink door mijn enkel. Ik denk dat het wel goed komt, maar na 2 minuten doet het nog verschrikkelijk pijn. Met moeite strompel ik naar de kamer om Amie te halen. Die ziet meteen dat mijn enkel dik is. We lopen samen naar de compound om mijn enkel in goed licht te zien. Daar blijken Albin en Zac nog te zitten. Al snel concluderen we dat we Lisa moeten wakker maken. En voor ik het weet zit ik met Lisa en Yani in de auto naar het ziekenhuis. Het doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn. Bij aankomst krijg ik al snel een rolstoel, omdat het te veel moeite kost om op 1 been te staan. Er worden foto's gemaakt en na even wachten wordt geconcludeerd dat er niks gebroken is en dat er ook geen scheurtjes in mijn pezen te zien zijn. Ik heb mijn enkel verzwikt en krijg een druk verband om. Ook krijg ik nog pijnstillers en zalf mee. De dokter zegt hierbij niet hoe lang het gaat duren, ik krijg vooral het antwoord 'Als jij denkt dat het goed is.'

Terug bij de compound zijn Amie, Zac en Albin nog wakker. Super lief van ze! We lachen nog even om de timing van mijn verwonding: ik ben nu een levensechte flashcard voor de kindergarten. Gezien is ons thema ziekenhuis is. Ik bel nog even kort met mama om haar op de hoogte te brengen. Al snel daarna ga ik naar bed. Hopelijk kan ik gewoon goed slapen!

Donderdag 16 maart

Ik heb redelijk goed geslapen. Ben af en toe wakker geworden, maar meer omdat ik van positie wilde veranderen dan van de pijn. Toch besluit ik meteen niet naar de kindergarten te gaan. Ik blijf nog even liggen. Nadat ik naar de wc ben geweest heb ik weer ontzettend veel pijn en word ik er zelfs misselijk van. Ik ga opnieuw liggen. Lisa-Marie, mijn kamergenoten, is super lief voor me en haalt wat te eten voor me, zodat ik mijn pijnstillers kan nemen. Even daarna strompel ik met behulp van twee anderen naar de compound. Hier slaap ik nog even verder, met mijn voet omhoog. Als ik wakker word voel ik mij al veel beter en komen de anderen alweer terug van de kindergarten. Met Lisa en Yani ga ik op zoek naar krukken. Want op deze manier kan ik mij onmogelijk verplaatsen.

Eigenlijk is mijn enkel heel slecht getimed, want ik zou vanmiddag naar de watervallen gaan; en stuk klimmen en van de rotsen springen. Maar dat moet ik toch echt gaat verplaatsen. Ik blijf alleen met Savannah achter en we kletsen de hele middag. Opeens is het alweer 16.00 uur en komt iedereen weer terug.

Allemaal zijn de super lief voor me; er wordt eten opgeschept, drinken ingeschonken, voor me afgewassen en spullen gepakt wanneer ik iets nodig heb. 's Avonds besluit ik toch plannen te gaan maken voor het weekend. Met Zac en Albin overleggen we waar we heen gaan. Al snel besluiten we aan te sluiten bij Thibaud en Audrey en dus naar Sanur te gaan. We boeken een appartement met een zwembad, mocht ik te veel last hebben van mijn enkel kan ik daar chillen.

Ondanks mijn enkel heb ik dus best wel een prima dag. Ik probeer op tijd te gaan slapen, zodat ik hopelijk morgen weer naar de kindergarten kan.

Vrijdag 17 maart

Ik heb prima geslapen en besluit al meteen dat ik vandaag naar kindergarten ga. Bij het ontbijt neem ik mijn pijnstillers in en heb ik eigenlijk nergens last van. Op school word ik door alle kinderen aangestaard. Het is blijkbaar erg bijzonder om iemand met verband en krukken te zien. Wat ik dan weer bijzonder is dat iedereen in sportkleding is, leerlingen én leerkrachten! Blijkbaar is er elke vrijdag ochtend een soort ochtendgymnastiek. In de klas is het even zoeken hoe ik kan lesgeven maar samen met Lisa maken we er een prima dag van. Eenmaal terug bij de compound ga ik nog even slapen.

Na het avondeten is het tijd te vertrekken naar Sanur. We nemen nog snel een groepsfoto en zeggen gedag tegen Amie. Zij gaat dit weekend weer naar huis toe. De taxirit is prima, maar duurt erg lang! Na een uur rijden, staan we een uur stil in de bergen. Er blijkt een auto omgevallen te zijn. Gezien er maar 1 rijbaan per rijrichting is, moeten we wachten totdat dit is opgelost. Uiteindelijk besluiten we om te keren. Dit betekent wel eerst een uur terug rijden en dan nog 3 uur rijden naar Sanur. Even voor 23.00 uur komen we dan toch aan. We zien een paar restaurants die nog open zijn. Na een kort, maar hilarisch kakkerlakkenavontuur gaan we de deur uit voor een paar Bintangs. Echter blijkt opeens alles gesloten..! Ik heb het te zwaar om in deze warmte met mijn krukken te lopen en besluit bij het appartement te blijven, terwijl de jongens opzoek gaan naar een bar die nog open is. Na een paar minuten staan ze alweer voor mijn neus; ze hebben ergens biertjes gekocht, om samen met mij te kunnen opdrinken. Ontzettend lief van ze!

Zaterdag 18 maart

Tijdens het ontbijt krijgen we een berichtje van Thibaud en Audrey, zij hebben een scooter gehuurd en komen straks naar ons appartement. Ook wij huren dan een scooter en gaan vervolgens naar het strand. Omdat ik nog steeds moeite heb met lopen, blijf ik op het strand terwijl de anderen naar de winkels gaan. Albin biedt aan om bij mij te blijven. Samen genieten we van het lekkere weer en het mooie strand en kletsen we wat. Met de lunch zien we elkaar weer om vervolgens weer onze wegen te scheiden tot het avondeten.

Bij het appartement bedenken we waar we heen kunnen. Op mijn telefoon zie ik dat er dichtbij een tempel is, we besluiten hier heen te gaan. Eenmaal aangekomen zien we alleen niks anders dan resorts... Blijkt mijn telefoon het fout te hebben en is de tempel een paar kilometer verder op. Dus gaan we maar gewoon ergens wat drinken.

Na een korte stop bij het appartement om even te douchen, gaan we richting het strand om een restaurant te zoeken voor ons vijfen. Als we rond 21.30 afrekenen, willen we graag nog ergens wat drinken. Maar opnieuw is zo goed als alles al gesloten en dat op een zaterdagavond! Na wat rondvragen krijgen we te horen dat we naar Casablanca moeten. Een bar een eindje verderop aan de hoofdweg. Het is er ontzettend druk, maar gelukkig wel een tafeltje vrij voor vijf! Er speelt een live band en er hangt een gezellige sfeer. Tegen 1.00 uur gaan Albin, Zac en ik weer naar huis. Nog een Bintang bij het zwembad en dan lekker slapen.

Zondag 19 maart

Vandaag brengen we de dag door met zijn drieën. Audrey en Thibaud doen een duikcursus. Eerst ontbijten we bij een tentje aan de hoofdweg en gaan daarna langs de winkels. Gisteren heb ik grotendeels op mijn teen gelopen en met mijn krukken. Dit ging best goed en vandaag voel ik er niks van, dus besluit er mee door te gaan. Zo ben ik een stuk sneller en mobieler. Hierna gaan we naar het strand, eenmaal daar begint een kleine discussie over waar we heen gaan. Gisteren zagen we reclame voor 'Sunday Splash'. Voor een bepaald bedrag kon je bij een resort gebruik maken van het strand, het zwembad en onbeperkt van het buffet. Uiteindelijk splitten we op: Zac gaat naar de Sunday Splash en Albin en ik naar hetzelfde strand als gisteren. We slapen, kletsen en eten wat. Het is een prima middag. Rond 14.00 uur zien we verder op een hele donkere lucht en wordt het ook steeds bewolkter. We besluiten ergens wat te gaan drinken. Op deze manier hebben we ook WiFi en kunnen we de anderen contacten. Uiteindelijk duurt het nog lang voordat het gaat regenen.

Voor het avondeten gaan we wat noordelijker. Audrey en Thibaud hebben een tip gekregen van hun duikinstructeur. En dat bleek een hele goede te zijn! We komen aan op een strand vol locals. Er zijn kleine eettentjes en degene niet ons werd aangeraden heeft verse vis. De bak ligt vol en jij wijst gewoon aan wat wil je wilt en het kost geen drol! Terwijl we wachten op ons eten begint het opeens te regenen. Gelukkig zitten we onder een afdakje, maar we moeten nog wel met de scooter naar huis. Tijdens net eten regent het pijpenstelen. Het ziet er niet naar uit dat we droog naar huis kunnen. En wachten lukt ook niet, gezien onze taxi-chauffeur om 20.00 uur klaar staat bij ons appartement. Als we uiteindelijk teruggaan is het nog maar zachte miezer en zijn we mooi op tijd terug voor onze taxirit terug. Tijdens de rit slapen we allemaal, we zijn gesloopt. In de taxi voel ik mijn enkel toch wel erg, misschien heb ik hem toch te veel belast. En ik kan mijn enkel in de auto ook niet goed laten rusten. Eenmaal terug in Lovina kletsen we kort met Jutta en Lisa en dan lekker naar bed. Er zijn zeven nieuwe meiden aangekomen die al liggen te slapen. Die zal ik morgen ontmoeten.

Ik heb weer een prima week achter de rug en geniet nog steeds van alles. Zoals je ook kan zien in mijn fotoalbum! Gelukkig heeft mijn enkel mijn plezier hier niet verpest. Al ben ik wel belemmerd in bepaalde zaken. Hopelijk is het snel over! Komende week hebben we nog geen plannen gemaakt. Dus dat is nog even afwachten!

Allemaal bedankt voor de lieve en leuke reacties op mijn vorige blog! Ik probeer elke dag wat op te schrijven, maar dat lukt zeker niet altijd. Er is hier zoveel anders te doen! Het inhalen kan dan ook weer flink wat tijd kosten. Maar ik doe mijn best, blijft een leuk aandenken voor later ????

Liefs vanuit Lovina!

Lieke