Het is vrijdag 3 maart11.55uur en mijn vliegtuig gaat de lucht in. Ik zit bij het raam en naast een Nederlands stel, zij zijn onderweg naar Vietnam. Tijdens de vlucht kijk ik films, probeer ik te slapen en klets ik wat met mijn buren. Na een vlucht van bijna 12 uur mag ik eindelijk het vliegtuig uit. In Kuala Lumpur is het 7.00uur 's ochtends en het vliegveld is zo goed als uitgestorven. Ik loop door naar de incheckbalie voor mijn overstap, maar mijn gate is nog niet bekend. Gelukkig is Mijke nog wakker en kan ik lekker met haar kletsen via whatsapp. In Nederland is het dan 0.00uur. Ondertussen kan ik mijn grenzeloze liefde voor Gossip Girl uiten, met Netflix op mijn iPad. Slapen durf ik niet, bang dat er iets met mijn spullen gebeurd. Na 5 uur mag ik eindelijk weer de lucht in. Nog 3 uur en dan ben ik in Indonesië!

Mijn tweede vlucht verloopt ook voorspoedig. Als ik eindelijk mijn backpack van de bagageband haal, zie ik dat deze is dichtgemaakt met een tiewrap. Ik heb even een paniekmomentje, maar gelukkig blijkt er niks aan de hand te zijn. Al snel krijg ik een taxi-chauffeur toegewezen en moet ik nog zo'n anderhalf uur met de taxi naar Ubud, waar ik mijn eerste nacht zal doorbrengen. Het vinden van mijn guesthouse kostte wat moeite, maar het is gelukt. Even snel opfrissen en dan brengt de eigenaar mij naar het centrum. Het is dan al bijna 19.00uur. In het centrum pin ik wat Indonesische Rupiah, eet ik en loop een klein rondje. Rond 21.00 uur ben ik weer terug in mijn kamer. Tijd om te slapen! Maar dat gaat moeilijker dan ik had gedacht. Lang leve de jetlag!

Zondag 5 maart

Mijn eerste dag in Bali, Indonesië! Ondanks een zware nacht, waarin ik mij erg alleen voelde, sta ik met goede moed op. Ik neem een douche en om stipt 9.00 uur wordt er op mijn deur geklopt, mijn ontbijt staat klaar. Na een uur ben ik klaar om het centrum van Ubud te verkennen. Ik laat mij afzetten bij de Ubud Market. Hier ga ik opzoek naar een sarong en een dunne, lange broek voor de kindergarten. Ik geniet van het mooie weer en van alle indrukken van deze nieuwe cultuur om mij heen. Rond 13.20 uur ga ik weer terug naar mijn kamer, want om 14.00 uur moet ik voor de supermarkt staan, waar mijn vrijwilligersorganisatie mij zal oppikken. Het wordt even haasten, maar uiteindelijk ben ik er prima op tijd.

Ik word opgepikt door Yogi, een van de coördinatoren van het project. We hebben een autorit van zo'n 3 uur voor de boeg. Onderweg kijk ik mijn ogen uiten met alle mooie huizen en groene natuur om mij heen. Ook zie ik eindelijk de rijstvelden en aapjes langs de weg. Maar dat is niet het enige waar ik verbaasd om ben, ook de rijstijl hier! Men rijdt hier aan de linkerkant van de weg en haalt je aan alle kanten in, met name de scooters. Respect voor alle automobilisten hier..!

Om 17.00 uur arriveer ik bij mijn compound waar ik de komende 5 weken zal verblijven. Ik word vriendelijk onthaalt en krijg meteen mijn kamer te zien. Naast mij arriveren er vandaag nog 5 mensen. Mijn slaapkamer bestaat uit 3 stapelbedden, waar ik met 4 andere meiden slaap. Deze meiden zijn nog niet terug van hun weekendweg. Tegelijk met mij is Zac aangekomen, een Amerikaanse jongen. Na het eten raken we aan de praat en besluiten we samen naar de zonsondergang op het strand te gaan kijken. Het strand is nog geen 100m bij ons vandaan. Heerlijk!

Als we terugkomen zijn er twee nieuwe vrijwilligers gearriveerd, een Zweedse jongen en Canadees meisje. Samen met de hoofdcoördinator Lisa (Nederlandse!) en de 3 anderen spelen we een paar potjes Uno. Het is al na 10.00 uur en ik zou graag naar bed willen, maar de andere meiden van mijn kamer zijn nog niet gearriveerd. Lisa zegt mij gewoon lekker naar mijn bed te gaan. Vlak nadat ik in mijn bed lig, arriveren al mijn kamergenoten. We maken kort kennis en dan ga ik proberen te slapen. Opnieuw gaat dit erg moeizaam, omdat ik mij erg alleen voel. Ondanks het contact via whatsapp, mis ik het heel erg om met iemand mijn ervaringen te delen. Na een uur val ik dan toch in slaap.

Maandag 6 maart

Hieperdepiep Hoera! Jonne is jarig! Dankzij de WiFi kan ik mijn zus gewoon feliciteren. Om 8.00 uur zit ik aan het ontbijt en om 9.00 uur begint het introductieprogramma. Deze week zal ik met drie anderen (Albin uit Zweden, Jutta uit Duitsland en Amie uit Duitsland) onder begeleiding van Lisa kennismaken met de Indonesische cultuur. Vandaag sluiten Zac en Savannah (Canada) ook nog aan. We wandelen naar het centrum van de stad toe. De wandeling duurt zo'n twee uur en gaat dwars door rijstvelden, over het strand en langs de autoweg. En dat allemaal in de brandende zon! Na aankomst in het centrum drinken we wat en nemen dan snel een duik in de zee. Gelukkig worden we voor de terugweg opgehaald met de auto. Dat gaat een stuk sneller (lees: 15 minuten)!

Bij aankomst op de compound is het 12.00 uur en dus lunchtijd. Meteen typisch Indonesisch: rijst! Niet helemaal mijn ding voor de lunch, maar dat zal vast veranderende in de komende weken. Na de lunch krijgen we les over de Balinese cultuur. Met name over hun vele ceremonies en hoe alle huizen zijn opgebouwd. In Bali zijn de meeste mensen hindoeïstisch en leven zij met de hele familie in één huis. Heel bijzonder! Meest bijzondere ceremonie: men viert hier de verjaardag van een scooter of auto!

Na deze cultuurles is het tijd om de anderen beter te leren kennen. Al snel krijg ik de bijnaam Jukebox, omdat ik bijna elk nummer van de radio mee kan zingen. We hebben het gezellig met elkaar en beginnen elkaar langzaamaan beter te leren kennen.

De 'oude' groep heeft besloten komend weekend naar Gili Air te gaan en vraagt of wij mee willen gaan. Al snel wordt iedereen enthousiast en voor ik het weet is ons weekendje weg al geboekt. Goed begin van mijn reis! Even later gaan we met zijn allen naar het strand om een kampvuur te maken en Bintangs te drinken (Indonesisch bier). Als ik naar bed ga, voel ik me al veel meer op mijn gemak en dus ook veel beter dan de twee dagen daarvoor.

Dinsdag 7 maart

Vandaag krijgen we taalles! Altijd handig om wat woordjes Bahasa te kunnen spreken. Zeker wanneer je aan kleuters les moet gaan geven. We leren losse woordjes en een paar basiszinnen. Hiervan moeten we er de volgende dag vier kennen (vraag + antwoord). Niks vakantie hoor ????. We zijn op tijd klaar en kunnen nog even lekker op het strand liggen voordat het tijd is voor de lunch. Na gisteren was ik bang elke dag rijst voor lunch te hebben, maar wanneer ik terugkom van het strand zie ik spaghetti op tafel staan en ben ik meteen vrolijk!

In de middag doen we een floweroffering. Dit is een ceremonie die dagelijks meerdere malen plaatsvindt. Bij de mensen thuis in de compound of privé tempel, of de plaatselijke tempel. Deze bloemenofferingen zie je in de stad ook overal op de grond liggen. Het is een gepriemel, maar het lukt me. Dan is het tijd om ons bloemenstukje naar de tempel te brengen die naast onze compound is. Hiervoor moeten we onze schouders bedekken en een sarong dragen. Samen met een van de schoonmakers van de compound, bidden we bij ons bloemenstukje. Het is een bijzondere ervaring en duurt best lang. Ik kan mij bijna niet voorstellen dat ik hier elke dag zo'n lange tijd mee bezig zou zijn.

Terug bij de compound is het weer tijd voor een potje Uno en scribidge, een Amerikaans kaartspel dat Zac mij heeft geleerd. Na het avondeten besluiten we met de 'nieuwe' groep met een taxi naar het centrum te gaan. We lopen daar een rondje en kiezen een restaurant uit om Bintangs te drinken. Met Savannah en Albin heb ik gepraat over typisch eten van ons thuisland, waardoor ik ontzettend trek krijg in pannenkoeken. Zodra we deze op de kaart zien, bestellen we ze gelijk! Het wordt een gezellig avond, waarin we flink wat kletsen.

Woensdag 8 maart

Vandaag krijgen we deel 2 van de taalles, maar deze begint pas om 10.00 uur. Dus heb ik de tijd om mijn Indonesische zinnen te oefenen met Albin, Zac te helpen met zijn lesvoorbereiding en een potje uno te spelen. De 'overhoring' tijdens de taalles gaat goed, ik ben het leren nog niet verleerd! Daarna leren we tellen in het Indonesisch. Als ik het eenmaal onder de knie heb, valt het erg mee hoe lastig het is.

In de middag krijgen we kookles, jammie! We leren om Fried Banana en Vegeterian Springrolls te maken. En o wat smaakt het heerlijk!! Ik heb meteen aan Lisa gevraagd of ze de recepten voor mij uit kan typen. Deze smakelijke gerechten worden tijdens het avondeten op de tafel geplaatst en alle anderen smullen er ook van.

Na het eten is het opnieuw tijd voor wat kaartspelletjes. Gelukkig zijn de meeste kaartspellen internationaal! Tussendoor ga ik nog met 3 anderen naar de supermarkt lopen. Dit is zo'n 10 minuten lopen. En het kopen van eten voor 's avonds is erg welkom, gezien het avondeten elke dag om 17.00 uur plaatsvindt.

Het is de hele dag bewolkt geweest, maar gelukkig heeft het niet geregend. Het was ook nog steeds erg warm en ik geloof dat ik zelfs mijn benen verbrand heb.

Donderdag 9 maart

Vandaag bezoeken we in de ochtend een boeddhistische tempel en een hot spring. Maar eerst een bezoek aan mijn kleuterklas van de komende weken! Het is een kleine school met 3 klasjes. Als ik mijn klas instap juichen alle kinderen. Ze zitten keurig in uniform aan hun tafel. Na een korte begroeting moeten er alweer meteen door. De tempel is echt prachtig en heel bijzonder om te zien. Daarna door naar de hot spring, waar we lekker mogen zwemmen. Je zou denken een heerlijke verfrissing in deze warmte, maar het water is zo warm dat dat erg tegenvalt. Alsnog is het heerlijk om lekker in het water te zijn. En is het ook weer erg gezellig. We proberen de nationaliteiten van de andere gasten te raden, wat vooral in lachbuien eindigt. Gezien iedereen er van overtuigd is te weten waar iemand vandaan komt, maar dat vervolgens niet blijkt te kloppen. In de middag is er geen programma, dus hebben we tijd om onze lessen voor volgende week maandag voor te bereiden. Dan is het tijd voor het avondeten wat wordt vormgegeven in een soort welcome/goodbye party. Wij als nieuwe vrijwilligers worden welkom geheten in Lovina en twee oude vrijwilligers (Chantal en Beccy) worden bedankt voor hun inzet en alvast gedag gezegd. Daarna is het tijd voor eten! De kokkin heeft een heerlijke feestmaaltijd voorbereid. Er is mie, patat en allemaal lekkere (gefrituurde) Indonesische hapjes.

In de avond worden we spontaan verrast door een dansoptreden op "I want it that way". Er wordt hard gelachen en al snel resulteert het in een bonte avond. Waarbij ik uiteindelijk samen met Lisa en Chantal de anderen laat kennismaken met K3.

Vrijdag 10 maart

Vandaag staan we al voor 6.00 uur op, want we gaan naar Gili Air!! En geloof me, als je even op het internet hebt gekeken, weet je meteen dat Gili Air het waard is om zo vroeg op te staan. Na een taxiritjes van 3 uur, een uur wachten in de haven en anderhalf uur met de boot, komen we rond 11.00uur dan eindelijk aan in Gili Air! En het is prachtig; witte zandstranden en heldere blauw water. Het plan is om allemaal ons appartement te zoeken (we zijn verdeeld over 2 groepen en Lisa slaapt alleen), wat te eten en dan zo snel mogelijk op het strand te eindigen! Het appartement is snel gevonden, maar er blijkt wat fout te zijn met onze boeking. Hierdoor slaap ik uiteindelijk bij de twee jongens op de kamer, en de drie andere meiden bij elkaar. De lunch was een grote drama, ik denk dat we uiteindelijk anderhalf uur aan tafel hebben gezeten, waarvan we het grootste deel hebben gewacht op ons eten. Maar als we eenmaal op het strand belanden, is dat al snel vergeten. Wat is het hier heerlijk! Het zonnetje schijnt en het water is zeer aangenaam. Doordat het eiland zo klein is, zijn we snel weer met de andere groep herenigd. Gewoon over de mainroad lopen en naar de kustlijn blijven kijken. Altijd gemakkelijk als je geen mobiel internet hebt!

's Avonds eten we met zijn allen bij een restaurant en hebben we het weer erg gezellig. En wat is het genieten om even wat westers eten te hebben. Iets anders dan rijst, dat vooral haha. Na het eten verplaatsen we ons met zijn allen naar het appartement van de anderen. Daar drinken we Bintangs, spelen we kaartspelletjes en kletsen we wat. Het is bijna 0.00 uur als we besluiten terug te gaan naar ons eigen appartement, en ik voel meteen hoe ontzettend moe ik ben. Het was een lange dag!

Zaterdag 11 maart

Even voor 9.00 uur zit ik aan mijn ontbijt: bananenpannenkoek met papayajuice. Heerlijk! Voor vandaag zijn we in kleine groepjes gesplitst, de meesten wilden gaan duiken of meegaan op een snorkeltour. Samen met Lisa en Albin hebben wij bedacht een fiets te huren en het eiland rond te fietsen. Nou ja, fietsen... De zand bestaat voornamelijk uit zand, dat op sommige plekken moeilijk fietsbaar is. Lisa en ik worden door Albin uitgelachen. We zijn toch Nederlanders, we doen niks anders dan fietsen. En toch is hij degene die er in slaagt door te fietsen en lopen wij stukken met onze fiets in de hand. Tussendoor stoppen we meerdere malen om van het uitzicht te genieten, te zwemmen in de zee en te snorkelen. Het is allemaal zo prachtig hier! Gelukkig heb ik genoeg foto's gemaakt om jullie jaloers te maken en zelf nog goed na te kunnen genieten. Overigens zijn er niet alleen foto's die mij aan vandaag doen herinneren, maar ook mijn lichaam. Mijn voeten zijn ontzettend verbrand! En zo ook mijn billen door het snorkelen... Hopelijk is de ergste pijn morgen weg.

's Avonds vinden we een mooi plekje aan het strand om te eten. We probeerden ons nog te haasten voor zonsondergang, maar helaas... Achteraf blijkt dit niet zo erg, want het is erg bewolkt waardoor er weinig te zien is. Tijdens het eten ontstaat het plan om een barretje aan het strand te zoeken waar er goede muziek wordt gedraaid en radler wordt verkocht. Na een tijdje zoeken vinden we een klein groepje waar gitaar wordt gespeeld. We sluiten aan en al snel kunnen we niet meer stoppen met lachen. De gitarist blijkt een Indonesische man die er zelf van overtuigd is heel goed gitaar te kunnen spelen, maar er eigenlijk helemaal niks van bakt. Mijn jukebox-skills worden door de groep getest. Maar liedjes meezingen met gitaarmuziek die heel anders klinkt dan de originele muziek is erg moeilijk.. Al redelijk snel sluiten er meer mensen aan en voor ik het weet zitten we met een grote groep. Gelukkig komt er ook een andere gitarist bij, die het toch echt veel beter kan. Ondertussen is de André gitarist nog helemaal in zijn element en overtuigd van zijn eigen kunnen. Het ziet er prachtig uit, hoe erg hij geniet en zorgt voor flink wat lachbuien bij mij en Albin. Rond 2.00 uur vinden Lisa, Albin en ik het mooi geweest. Wij gaan terug naar ons appartement terwijl de anderen nog blijven hangen.

Zondag 12 maart

Ondanks dat we laat in bed lagen, staan we weer vroeg op. Om 10.30 uur moeten we ons inchecken voor onze bootreis terug, maar daarvoor willen Lisa en ik nog even van het strand genieten. Want zo'n mooi strand hebben ze niet in Lovina. Uiteindelijk vertrekken we rond 11.15 uur terug naar Bali. We hebben het heerlijk gehad, maar iedereen is ook ontzettend moe. Rond 14.45 uur zijn we weer thuis. Iedereen hangt wat rond en valt aan zodra ons avondeten op tafel wordt gezet. De avond eindigt redelijk op tijd, om bij te komen van het weekend en op te laden voor de komende week. Maandag begint mijn vrijwilligersproject. Dit betekent dat ik maandag tot en met vrijdag om 7.45 uur moet vertrekken naar de kindergarten. Ik heb er ontzettend veel zin in!

De eerste week zit er op. Zoals je kan lezen heb ik al ontzettend veel meegemaakt, gezien en geleerd. De eerste twee dagen heb ik het erg moeilijk gehad, maar ik voel mij hier nu helemaal op mijn gemak. Er heerst een hele relaxte sfeer op de compound en ik heb mijn vrienden gemaakt. Het zal raar zijn als ik hier over vier weken wegga, maar gelukkig duurt dat nog even!

Heel veel liefs, vanuit Lovina, Bali

-xxx-

P.s. Ik heb al veel prachtige foto's gemaakt. Bewonder ze in mijn fotoalbum!